Business Faculty Graduate Students’ Attitudes toward Collective Representation

Abstract

ABSTRACT: Collective representation is not a not a new phenomenon. Its definition and different forms have been subject to research for more than a century. Traditionally, unions have been the most common form of collective employee representation. But changes in the economy and labor market resulted in a sharp decline in union membership numbers. However, this does not mean that employees have lost their interest in representation. Quite the contrary, the literature started focusing on the ‗representation gap‘, which refers to the fact that employees in nonunion workplaces would prefer to be represented either by a union or some other form of representative entity (Freeman and Rogers, 1993). Absence of such a mechanism would result in widening representation gap. Many researchers reported that although union membership numbers are on the decline, more employees are willing to have representation in the workplace. Such a demand indicates that employees are not satisfied with such human resource management practices as participation programs and they do not view employee involvement programs as a satisfactory substitute for representation (Freeman and Rogers, 1993, Kaufman and Taras, 2000). Accordingly, in the few past decades there has been a growing of interest in employee representation as a way for employees to express their voice, opinions, and complaints to managers. Partnerships established through a representation mechanism in the workplace, is seen as a liberal way of contribution of employees which lead to higher levels of democracy in the workplace (Upchurch et al, 2006). The main purpose of this study was to measure attitudesof graduate students enrolled in EMU‘s Faculty of Business and Economic, toward collective representation. It also focused on measuring their attitudes towards two forms of collective representation: union and nonunion representation. The results of the study indicated that Business Faculty graduate students have positive attitudes toward collective employee representation. Between the two forms of collective representation (union or nonunion) they have more positive attitudes toward nonunion form of representation. The findings also showed that such demographic variables as nationality, undergraduate degree, union experience and having a union member in the family have an infleunece on attitudes toward collective representation and its different forms. Keywords: collective representation, union, nonunion representation. ………………………………………………………………………………………………………………………… ÖZ: Toplu temsiliyet yeni bir olgu değildir. Tanımı ve değişik formları bir yüzyıldan fazla süredir çalışılmıştır. Geleneksel olarak en çok kullanılan örgütlü temsiliyet formu sendikalardır. Fakat ekonomide ve işgücü piyasasında meydana gelen değişiklikler sendika üye sayılarında büyük düşüşlere yol açmıştır. Fakat bu, çalışanların temsiliyete karşı olan ilgilerini kaybettikleri anlamına gelmemektedir. Tam tersine, literatür de ‗temsiliyet uçurumu‘ denen olgu üzerine yoğunlaşmaya başlamıştır. ‗Temsiliyet uçurumu‘ sendikasız işyerlerinde çalışan ve sendika veya sendika dışı bir temsiliyet sisteminin parçası olmak isteyen çalışanların durumunu anlatmaktadır (Freeman ve Rogers, 1993). Böyle bir sistemin olmaması temsiliyet uçurumunu daha da büyütecektir. Birçok araştırmacı da, sendika üye sayılarında azalma olmasına rağmen, daha fazla çalışanın işyerinde temsiliyet talep ettiğini belirtmiştir. Böyle bir talep de çalışanların katılım mekanizmaları gibi insan kaynakları yönetimi uygulamalarından tatmin olmadıklarını ve uygulanan programların örgütlü temsiliyetin yerini alabileceğine inanmadıklarını göstermektedir (Freeman ve Rogers, 1993, Kaufman ve Taras, 2000). Buna bağlı olarak da, çalışanların şikayet, istek ve fikirlerini yöneticilere iletmek için kullanabilecekleri yöntem olarak toplu temsiliyet sistemlerine olan ilgi yeniden artmıştır. Bir toplu temsiliyet mekanizması aracılığıyla işyerinde kurulacak ortaklık, çalışanların özgürce katkıda bulunabileceği ve işyerinde demokrasinin gelişmesini sağlayacak yöntem olarak görülmüştür (Upchurch ve diğerleri, 2006). Bu çalışmanın ana amacı İşletme Fakültesindeki yüksek lisans öğrencilerinin toplu temsiliyete karşı olan tutumlarını ölçmektir. Ayrıca, toplu temsiliyetin iki yöntemi olan sendika ve sendika dışı temsiliyet yöntemlerine karşı olan tutumlar da ölçülmüştür. Çalışma katılımcıları Kuzey Kıbrıs‘ta Doğu Akdeniz Üniversitesi İşletme Fakültesi yüksek lisans programı öğrencileridir. Çalışma sonuçlarına göre İşletme Fakültesi yüksek lisans öğrencileri toplu temsiliyete karşı olumlu tutuma sahiptir. Toplu temsiliyetin iki şekli arasında (sendika ve sendika dışı) sendika dışı toplu temsiliyet sistemlerine karşı daha olumlu tutuma sahiptirler. Yine araştırmanın bulgularına göre milliyet, mezun olunan lisans programı, sendika tecrübesine sahip olma ve ailede sendika üyesinin bulunması gibi değişkenler de toplu temsiliyete karşı tutumlar üzerinde etkili olmaktadır. Anahtar Kelimeler: toplu temsiliyet, sendika, sendika dışı temsiliyet.