Interventionism - Locating the Lines between Humanitarian Ideals and States’ Realistic National Interests: A Case Study of the Libya and Syria Crisis between 2010 and 2012

Abstract

This research examines the question of interventionism from the perspective of realism vs. idealism. Realism is defined in relationship to states‘ national interests whereas idealism is defined in relation to the UN‘s Responsibility to Protect doctrine—a doctrine heavily influenced by Western rhetoric over the past decade. By addressing the question of interventionism from this standpoint, by way of a case study of Libya and Syria, a picture of the realistic implications of ―humanitarian intervention‖ becomes clear. Idealistically, humanitarian interventionism is a process that stops atrocities and establishes peace and prosperity. Realistically, interventionism allows Western businesses to reap the spoils of destabilization—as has been seen in Libya with the Libyan oil fields being claimed by Western oil companies—and as is being seen in Syria, with the threat of invasion bound to have detrimental effects on the construction of a new pipeline that bypasses the Turkey-Israel pipeline. Syria also presents itself as the last bastion for Russian naval presence in the Mediterranean, a role that Russia is not likely to see Syria yield up, and which poses significant problems to the West as it readies itself for a possible strike on Syria. This research seeks answers to question of what the Western states‘ national interests in humanitarian intervention in Libya and Syria? It examines the need for intervention, discusses the evidence of atrocities, and concludes that even when evidence is apparent there is no consistency in terms of Western response. Only when Western powers see an opportunity to secure their national self-interests does intervention become an imperative. This study concludes that humanitarian intervention is at best an idealistic notion that the UN supports and at worst it is an oxymoron, a glossy façade that allows Western powers to raid countries from which it has something to gain. Öz:Bu araştırma müdahalecilik sorusunu realizm ve idaelizm ideolojilerini karşılaştırarak incelemektedir. Realizm, ülkelerin kendi çıkarları ile ilişkilendirebilinirken, idealizm, geçmiş yüzyılarda Batı sözbiliminden oldukça etkilenmiş BM‘in ‗koruma sorumluluğu‘ mezhebi ile tanımlanır. Libya ve Suriye örnekleriyle bu bakış açısından müdahalecilik sorusunu ele alarak, insancıl müdahale kavramının gerçekci etkileri netleşmektedir. İdealistik olarak, insancıl müdahalecilik, vahşeti durdurma ve, barış ve refahı sağlama sürecidir. Realistik olarak da, daha önce Libya‘nın başına gelen, Libya petrol sahalarının Batı petrol şirketleri tarafından talep edilmesi gibi müdahalecilik batı işletmelerinin istikrarsızlaştırma ganimetini biçmesine izin verir. Şu anda da Suriye‘de görüldüğü gibi işgal tehdidi nedeni ile Türkiye-İsrail boru hattının yanından geçen yeni bir boru hattı inşası üzerindeki zararlı etkileri de buna bir örnektir.Suriye, aynı zamanda da, Rusya‘nın Akdeniz‘deki varlığının son kalesi olmasından dolayı, Rusya‘nın Suriye‘nin teslim edildiğini görmek istememesi, Suriye‘ye saldırı yapmaya hazırlanan Batı‘ya ciddi problemler oluşturmaktadır. Bu araştırma Batı ülkelerinin Libya ve Suriye‘de ki insancıl müdahalelerin üzerindeki çıkarların nedenlerini sorgulamaktadır. Müdahale gereksinimini incelemekte, vahşet delillerini tartışmakta ve Batı tepkilerinin tutarsız olması kanaatine varmaktadır. Batı güçleri sadece kendi çıkarlarını koruma altına almak için bir fırsat gördükleri zaman müdahale, zorunluluk haline gelmektedir. Bu araştırma insancıl müdahalenin iyi yönden bakıldığı zaman, BM‘in desteklediği idealistik bir kavram, kötü yönden bakıldığı zaman ise bir oximoron; Batı güçlerinin çıkarı olduğu ülkelere baskın yapmasına izin veren sahte bir cephedir.