Farklı Fiziksel Aktivite Düzeyi Olan Tip 2 Diyabetli Bireylerde Fonksiyonel Durumun İncelenmesi

Abstract

This study compared functional status between people with Type 2 Diabetes (T2DM) and healthy subjects who have different physical activity levels. A total number of 68 people, 34 T2DM individuals and 34 healthy subjects between the age group 40-65 years, were included in the study. Patient with T2DM and healthy subjects were then divided into two groups of low physical activity (LPA) and medium physical activity (MPA) based on International Physical Activity questionnaire. Both groups contained individuals with 17 LPA and 17 MPA levels. The sociodemographic and laboratory data of the participating people were recorded. Body composition, flexibility, diabetes symptoms, physical activities, functional capacity, pulmonary functions, sense, muscle strength, balance and quality of life were examined within the study’s scope. Whereas an significant statistical difference (p<0,05) was examined in the body weight, body mass index (BMI), waist-hip circumference measurement and abdomen-thigh skinfold values, balance evaluations of Type 2 DM individuals with LPA levels, these evaluations were similar for people with MPA levels (p>0,05). While T2DM individuals with LPA levels show significantly more hyperglycemia, neurological, cardiovascular, ophthalmologic and overall score values, T2DM individuals with MPA levels only show more hyperglycemia values compared to the healthy subjects (p<0,05). The mean MET values of armband evaluations for Type 2 DM individuals with MPA were observed to be lower than the healthy subjects (p<0,05). On the other hand, footsteps taken by T2DM individuals with MPA were lower than healthy subjects. During a 6 minutes walking test, the VO2max in T2DM individuals with LPA and MPA were found to be low; the walking distance in all groups were similar (p<0,05, p>0,05). In a comparison between Type 2 DM individuals with LPA and MPA levels and healthy subjects, T2DM individuals show lower values in sense test (p<0,05), and statistical similarities in vibration sense and flexibility (p>0,05). OFA level due to T2DM was found to be high on average, and percentage PEF individuals. MİP value of low and moderate physical activity levels were higher in patients with T2DM (p<0,05). The lower extremity muscle strength evaluations showed peroneal muscles and the muscle strength of dorsiflexion in T2DM individuals with LPA levels and tibialis anterior, peroneal muscles and the muscle strength of ankle dorsiflexion of T2DM individuals with MPA were observed to be lower compared to the healthy subjects (p<0,05). In conclusion, as the physical activity levels of Type 2 DM individuals decrease, body composition, diabetes symptoms significantly increase and functional capacity, muscle strength, balance and sense parameters were observed to be low. Key words: Type 2 Diabetes, Physical Activity, Functional Status

ÖZ: Bu çalışma farklı fiziksel aktivite düzeyi olan Tip 2 diyabetli (T2DM)bireylerin fonksiyonel durumlarını sağlıklı bireyler ile karşılaştırmak amacıyla gerçekleştirildi. Çalışmaya 40-65 yaş aralığında 34 T2DM’li ve 34 sağlıklı olmak üzere toplam 68 birey alındı. Çalışmaya katılan diyabetli ve sağlıklı gruplar Uluslararası Fiziksel Aktivite anketi (IPAQ) ile değerlendirilerek kendi içerisinde düşük fiziksel aktivite (DFA) ve orta fiziksel aktivite (OFA) olacak şekilde iki gruba ayrıldı. Her iki grupta da 17 OFA seviyesine ve 17 DFA seviyesine sahip birey mevcuttur. Çalışmaya katılan tüm bireylerin sosyodemografik ve laboratuvarbilgileri kaydedildi. Çalışma kapsamında vücut kompozisyonu, esneklik, diyabet semptomları, fiziksel aktivite, fonksiyonel kapasite, solunum fonksiyonları, duyu, kas kuvveti, denge ve yaşam kalitesi değerlendirildi. DFA seviyesine sahip T2DM’li bireylerin vücut ağırlığı, beden kütle indeksi (BKİ), bel-kalça çevre ölçümü ve abdomen-uyluk deri kıvrım kalınlığı, denge ölçümleri sağlıklılara göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklıyken (p<0,05) OFA seviyesine sahip her iki grupta bu değerler benzerdir (p>0,05). DFA düzeyi olan T2DM’li bireylerde hiperglisemi, nörolojik, kardiyovasküler, oftalmoloji ve toplam puan değerleri sağlıklı bireylere göre anlamlı düzeyde fazla görülürken, OFA düzeyi olan T2DM’li bireylerde sadece hiperglisemi değerinde sağlıklılara göre anlamlı düzeyde fark saptandı (p<0,05). DFA düzeyi olan T2DM’li bireylerde 3 gün boyunca kol bandı değerlendirmelerinde ortalama MET değeri sağlıklılara göre düşük bulunurken (p<0,05), OFA düzeyi olan T2DM’li bireylerde atılan adım sayısı sağlıklılara göre daha düşüktür. 6 dakika yürüme testinde VO2max DFA ve OFA seviyesine sahip toplam T2DM’li bireylerde daha düşük bulunurken, yürüme mesafesi tüm gruplarda benzerdir (p<0,05, p>0,05). DFA ve OFA düzeyi olan toplam T2DM’li ve sağlıklı bireyler karşılaştırıldığında T2DM’lilerde, duyu testi sağlıklılara göre daha düşük olduğu bulunurken (p<0,05), vibrasyon duyusu ve esneklik istatistiksel olarak benzer bulundu (p>0,05). OFA seviyesine bağlı T2DM’li bireylerde PEF ortalama ve yüzde değerleri yüksek olduğu saptandı (p<0,05). Düşük ve orta fiziksel aktivite düzeyi olan T2DM’li bireylerin MİB değeri yüksek bulundu. Alt ekstremite kas kuvveti değerlendirmelerinde DFA düzeyi olan T2DM’li bireylerde, peroneal kaslar ve ayak bileği dorsi fleksörlerinin kas kuvveti, OFA seviyesine T2DM’li bireylerde ise tibialis anterior, peroneal kaslar ve ayak bileği dorsi fleksörlerin kas kuvveti sağlıklılara göre daha düşük olduğu saptandı (p<0,05). Sonuç olarak, T2DM’li bireylerde fiziksel aktivite düzeyi düştükçe vücut kompozisyonu,diyabet semptomları belirli derecede arttığı, fonksiyonel kapasite, kas kuvveti, denge ve duyu parametrelerinin düşük olduğu görüldü. Anahtar Sözcükler: Tip 2 Diyabet, Fiziksel Aktivite, Fonksiyonel Durum