Adaptive Reuse Planning of Industrial Heritage StudyComplexes in Iran: Risbaf Industrial Complex Case

Abstract

Adaptive reuse is described as a process with a strategic approach to optimization of performance in existing buildings. Since the reusing of constructed buildings inefficient manner is aligned with the concept of sustainability, adaptive reuse becomes popular in modern literature with the goal of waste elimination. Industrial buildings' conservation in Iran does not get enough attention in comparison with other historical monuments and there are no internationally registered industrial heritage sites in Iran. Thus, the need for appropriate planning for adaptive reuse of industrial heritage sites is detected by the researcher of this study in the case of Iran. International policies, charters, and guidelines are reviewed in order to extract main elements of adaptive reuse planning for industrial heritage complexes. Authenticity (preservation of originality in industrial heritage), interpretation (heritage awareness practices), economy (contribution of adaptive reuse project to economy of the nation), regulation (alignment with rules and regulations controlling the operation of adaptive reuse) have been detected as main elements of planning. As the main elements of adaptive reuse of industrial heritage are highly interconnected, there is a need to integrate these elements in order to facilitate the planning for conducting the adaptive reuse project. Thus, this study aims to provide using a "strategic, holistic and integrated planning approach for adaptive reuse of industrial heritage sites in Iran through the selected case: Risbaf industrial complex. For this aim, inductive research has conducted through reviewing literature related to adaptive reuse planning along with managerial concepts for strategic planning. Keywords: Adaptive reuse planning, industrial heritage, strategic planning, authenticity, Risbaf Industrial Complex.

ÖZ: Her bölgede yer alan kültürel miras ve anıtlar oranın tarih, kimlik, kültür ve mimarisini yansıtmaktadır. Tarihi binaların korunma ve amacından farklı bir amaçla kullanılması kapsamında, bu yönlerin korunması ve halkın isteklerine karşılık verilmesi için bu süreçte yer alması gereken bazı temel faktörler bulunmaktadır. Tarihi endüstriyel alanlara karşı duyulan ilginin az olmasına rağmen, bu binalar her bölgenin kültürel mirasında fazlasıyla yer almaktadır. Bu binaların çok sayıda bulunması, büyük ölçekli olmalarından dolayı kentsel doku üzerinde bozulmaya neden olabilmektedir. Bu nedenle uluslararası politika, bildirge ve ilkelere dayanarak eski binaların inşa edilme amaçlarından farklı amaçlar için kullanılması kapsamındaki bazı temel elemanlar yerin otantikliğini koruma, ekonomik yönler, yorumlama ve yasal hususlar olarak adlandırılabilir. İran’ın tarihi ve endüstriyel bölgesinin kalbinde buluna Risbaf tarihi endüstriyel kompleksi, inşa edilme amacından farklı amaçlar için kullanılma ve korunmaya yönelik uygun bir model geliştirmek için seçilmiştir. İlk olarak, korumanın dört temel elemanına dayanarak başarı derecesini ölçmek adına İran ve dünyada inşa edilme amacından farklı amaçlar için kullanılan binalara ilişkin bazı başarılı örnek çalışmalar seçilmiştir. Daha sonra literatür, anıtların korunmasına ilişkin uluslararası ilkeler, örnek çalışma sonuçları ve mevcut durum analizinden elde edilen sonuçlar göz önünde bulundurularak Risbaf endüstriyel kompleksi için yeni bir uyumlu fonksiyon tanımlanmıştır. Sonuç kısmında ise İran’ın tarihi kentsel dokuya sahip Isfahan şehrinde ve yine Isfahan’da yer alan en meşhur turizm noktası ve kültür merkezi olan Risbaf fabrikasının inşa edilme amacından farklı amaçlar için kullanılması önerilmiştir. Anahtar kelimeler: Endüstriyel binalar, İnşa edilme amacından farklı amaçlar için kullanım, Kültürel miras.