Identity and Memory of Heritage: Observations of Contemporary Conservation Approaches in the Case of Ulus, Ankara

Abstract

Cultural heritage is a very dynamic expression that improves both the term and the field. Hence, the enlarging scope of the concept has increased the significance of conservation both in theory and practice the way that is considerably engaged with cultural heritage values more than ever. Nevertheless, the evaluation of value in the process of conservation is still very debatable due to the contradictory conservation approaches that have not sufficiently responded neither the term nor the task. Although conventional values such as oldness and historical value are widely approved, some fundamentals such as memory and identity are still not accepted as a cultural heritage value, which needs to preserve being part of cultural diversity and richness. In this context, one of the contemporary problems of conservation is the consideration of cultural heritage and its scope. Nevertheless, conserving modern buildings and rehabilitating the related legal approaches according to new parameters is very crucial, yet the significance of 20th-century heritage is not well developed among collective consciousness. Since conservation of 20th-century buildings mostly remains within the preference of the related local authorities, architectural products that represent the culture of this era are either demolished or under risk. Consequently, many countries like Turkey and many places like Ulus today face the risk of deterioration and, accordingly, losing its authenticity and history due to ignorance or destructive approaches. Therefore, this thesis discusses the contemporary approaches of architectural conservation in Turkey by examining 20th-century heritage buildings in the Ulus district, Ankara. With the discussion, it is attempted to comprehend the intangible and tangible references and significance of the 20th-century heritage, current approaches, and risks which are related to cultural identity and collective memory. The methodology is a qualitative method based on theoretical foundations and cases. It debates the concept and the approaches through the assessments. In this way, it aims to raise awareness about cultural heritage values and 20th-century heritage by reviewing the current situations through discussion and cases. Moreover, the study also intents to improve the existing conservation approaches related to the 20th century, and serve as a base for further studies and developments.

ÖZ: Kültürel miras terimi, hem kendini hem de koruma alanını geliştiren dinamik bir ifadedir. Bundan dolayı, kavramın genişleyen kapsamı, kültürel miras değerleriyle her zamankinden daha fazla etkileşimde bulunacak şekilde, hem teoride hem de pratikte korumanın önemini artırmıştır. Ne var ki, koruma sürecindeki değerin değerlendirilmesi, ne terime ne de göreve yeterince yanıt vermeyen çelişkili koruma yaklaşımları nedeniyle bugün bile çok tartışmalıdır. Her ne kadar eskilik ve tarihsel değer gibi geleneksel değerler geniş çapta onaylanmış olsa da, bellek ve kimlik gibi bazı temel unsurlar hala kültürel çeşitlilik ve zenginliğin bir parçası olarak korunması gereken kültürel miras değeri olarak kabul edilmemektedir. Bu bağlamda, çağdaş koruma sorunlarından temel nedenlerinden biri kültürel miras ve kapsamına yaklaşımlardır. Modern binaların korunması ve ilgili yasal yaklaşımların yeni parametrelere göre yenilenmesi ve adaptasyonu çok önemli olsa da, ne yazık ki hala 20. yüzyıl mirasının önemi kolektif bilinç arasında yeterli derecede kabul görmemektedir. 20. yüzyıl binalarının korunması çoğunlukla ilgili yerel otoritelerin tercihinde kaldığından, bugün bu dönemin kültürünü temsil eden mimari ürünler yıkılmış veya risk altındadır. Bunun sonucunda da, Türkiye gibi birçok ülke ve Ulus gibi pek çok mekan bugün umarsız veya yıkıcı yaklaşımlar nedeniyle bozulma ve buna bağlı olarak özgünlüğünü ve tarihini kaybetme riskiyle karşı karşıyadır. Bu nedenle bu tez, Ankara, Ulus bölgesindeki 20. yüzyıl miras binalarını inceleyerek Türkiye'deki mimari korumanın çağdaş yaklaşımlarını tartışmaktadır. Bu tartışma ile 20. yüzyıl mirasının somut ve somut olmayan referanslarını ve önemini, kültürel kimlik ve kollektif bellekle ile ilgili güncel yaklaşım ve riskleri anlamaya çalışılmaktadır. Bu çalışmanın metoodolojisi, teorik temellere ve vakalara dayanan nitel bir yöntemdir. Kavram ve yaklaşımları değerlendirmelerle tartışılmaktadır. Bu şekilde, mevcut durum tartışma ve vakalar aracılığıyla gözden geçirilerek kültürel miras değerleri ve 20. yüzyıl mirası hakkında farkındalık yaratılması amaçlanmaktadır. Ayrıca, bu çalışma 20. yüzyılla ilgili mevcut koruma yaklaşımlarını iyileştirmeyi ve daha sonraki çalışmalar ve gelişmeler için bir temel oluşturmayı hedeflemektedir.