Intimate Partner Violence - Who is to Blame?

Abstract

Intimate partner violence (IPV) is an important public health and social problem leaving devastating mental and physical problems regardless of age, culture, race, or geography. In order to understand IPV, it is important to examine how cultures construct attitudes, norms and expectations about relationships. Therefore, the current study aimed to examine; (a) attitudes towards IPV between genders, (b) victim-blaming attributions, (c) the role of a number of variables that might lead to violence in relationships; more specifically myth endorsement, beating beliefs, ambivalent sexism (AS), victim-blaming attribution, IPV attitudes and empathy. The sample consisted of 260 (174 females; 86 males) Turkish speaking participants who completed self-report measures including Victim Blaming Attribution Measure, Intimate Partner Violence Attitudes Scale, Interpersonal Reactivity Index, Ambivalent Sexism Inventory, Myth Attitudes Scale, and Inventory of Beliefs about Wife Beating. Results revealed that positive beliefs toward beating, hostile sexism (HS) and benevolent sexism (BS) predicted victim-blaming in males; whereas beating beliefs, attitudes toward IPV, BS and empathic concern (EC) predicted victim-blaming in females. Regardless of gender, predictors of attitudes toward IPV were found as beating beliefs, victim-blaming, BS, and perspective taking (PT). Also, BS, HS and beating beliefs together mediate the link of IPV attitudes and victim-blaming. Results are discussed in light of the traditional gender system evident in Turkish societal make-up by providing insight into cultural factors.

ÖZ: Yakın İlişkilerde Şiddet (YİŞ), yaş, kültür, ırk, veya coğrafya ayırt etmeksizin, zihinsel ve fiziksel sağlık üzerinde yıkıcı etkiler bırakan önemli bir sağlık ve toplumsal sorundur. YİŞ’i anlamada, ilişkilere karşı tutumların, normların ve beklentilerin kültür yapısıyla birlikte nasıl şekillendiğini incelemenin önemli bir rolü vardır. Bu araştırmada; (a) YİŞ’e karşı tutumlar, (b) mağduru suçlayan atıflar, (c) YİŞ’i yordayabilecek çeşitli faktörlerin (mit içselleştirme, dayak ile ilgili inançlar, çelişik duygulu cinsiyetçilik, empati) incelenmesi hedeflenmiştir. Çalışmada, 260 (174 kadın; 86 erkek) Türkçe konuşan katılımcıya yer verilmiştir. Kullanılan ölçekler; Mağdur Suçlama Ölçeği, YİŞ’e Karşı Tutum Ölçeği, Mit Tutum Ölçeği, Kişilerarası Tepkisellik İndeksi, Çelişikli Duygulu Cinsiyetçilik Envanteri, Dayağa Karşı İnanç Envanteri’dir. Elde edilen verilere göre, erkeklerde; mağduru suçlamaya sebep veren değişkenlerin dayak ile ilgili inançlar, düşmanca ve korumacı cinsiyetçilik olduğunu gösterirken, kadınlarda; dayak ile ilgili inançlar, korumacı cinsiyetçilik, YİŞ’e karşı tutumlar ve empatik ilgi olduğunu göstermiştir. YİŞ’e karşı tutumların temelindeki faktörlerin, toplumsal cinsiyetten bağımsız olarak, dayak ile ilgili inançlar, mağdur suçlama, korumacı cinsiyetçilik ve perspektif alma olduğu ortaya çıkmıştır. Ayrıca, YİŞ’e karşı olan tutumlarla mağduru suçlama arasındaki ilişkiyi yordayan faktörlerin dayak inançları, korumacı ve düşmanca cinsiyetçilik olduğu ortaya çıkmıştır. Veriler, Türk kültürünün toplumsal yapısına bağlı olarak geleneksel toplumsal cinsiyet sistemindeki kültürel faktörlere göre tartışılmıştır.