The Representation of Women in Iranian Popular Cinema after the Revolution (1979)

Abstract

ABSTRACT: The present research looks at the representation of women in Iranian cinema after the Islamic Revolution (1979). The aim of the study is to analyze how women are represented in Iranian popular cinema and whether women have been successful in transgression from the private to the public in the last three decades in Iranian society. The theoretical framework of the research is the feminist film theory. Therefore, the research method is a combination of psychoanalysis and semiotics as the textual analysis. The post-revolutionary era in Iran has been divided into four periods, in terms of political changes: the post-revolutionary and war era (1979-1988), the Reconstruction era (1989-1996), the Reform era (1997-2004) and post-Reform era (2005-2009). Within these four eras, six films have been chosen based on the box office hit. The research shows the changes of representation of womenon the screen has been in synced with Iranian women’s successes in transgression from the private to the public. Images of women on the screen has been partially a reflection of what women do or they are trying to do in reality. At the same time their images empower contribution of women to the society. On the other hand, the research marks that although Iranian cinema represents woman characters in veil, it encourages a kind of female objectification which has increased after the reform era.

Key Words: The Representation of Women, Popular Cinema, Feminist Film Theory.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

ÖZ: Bu çalışma, 1979 İran İslam devriminden sonra İran filmlerinde kadınların temsilini incelemektedir. Çalışmanın amacı, İran popüler sinemasında kadınların temsil biçimlerini ve son 30 yılda İran sosyal hayatında, kadınların, kendi özel hayatlarından kamusal hayata geçişte ne ölçüde başarılı olduklarını incelemektir. Teorik olarak Feminist film teorisine dayanan bu çalışma, birkaç araştırma metodunu birlikte kullanmaktadır; bunlar, psikanaliz ve metinsel analizdir. Bu araştırma, İran’ın devrim sonrası siyasal değişim dönemini, devrim sonrası ve savaş dönemi (1979-1988), yeniden yapılanma dönemi (1989-1996), reform dönemi (1997-2004) ve reform sonrası dönem (2005-2009) olmak üzere 4 dönemde incelemektedir. Analiz kapsamında ise, bu dört dönem içinde, en yüksek hasılata ulaşmış olan 6 film seçilmiştir. Bu çalışma, kadınların ekranlardaki temsil biçimlerindeki değişimin, İran’lı kadınların kendi özel hayatlarından kamusal alana geçişlerindeki başarılarıyla eş zamana denk gediğini göstermektedir. Kadınların ekranlardaki imajı, bir ölçüde onların ne yaptıklarının ve gerçekte ne yapmak istediklerinin birer göstergesi olup, güçlenen bu imaj, aynı zamanda kadınların sosyal hayata girişlerini desteklemektedir. Diğer taraftan bu araştırma, İran sinemasının, kadını çarşaf içerisinde bir karakter olarak resmetse de, reform sonrası artış gösteren kadınların nesnelleşmesine katkıda bulunduğuna işaret etmektedir.

Anahtar Kelimeler: Kadınların temsili, Popüler sinema, Feminist film teorisi.