The curriculum for teaching undergraduate university students in Iran majoring in
English generally includes paragraph writing during the third semester and essay
writing (4-5 paragraphs) during the fifth semester. In spite of their titles, the firstyear
‘Grammar & Writing (I & II)’ courses offered in the first and second semesters
cover grammar only and rarely go beyond sentence-level writing in support of the
newly taught grammar. This policy has created a gap between writing and other
language skills, making it difficult for these students to deal with the demanding
writing tasks such as extended writing assignments and projects later in their
academic or professional life. In addition, the syllabus for writing courses, offered
during the second and third years, is product-based, which has deprived students of
the opportunities to engage in meaningful writing activities and to receive effective
and efficient feedback on their work. The current study, however, challenges the
delay in teaching writing as well as the use of traditional approaches in writing
classes, describing and evaluating a teaching intervention within the process genre
approach in freshmen English translation writing classes.
Both quantitative and qualitative data collection instruments including pre- and posttests,
pre- and post-intervention questionnaires, timed writing tasks, semi-structured
interviews, and observation notes were employed during different phases of the study
to gain insights into students’ engagement with this instruction, and to triangulate the
data collected from different sources. The instruction for each semester (16 weeks)
was designed based on a three-session (modeling, composing, and feedback)
modular instructional model that focused on helping students write within four
rhetorical modes: descriptive, narrative, process, and cause and effect.
The analysis of data from different sources revealed that students made a significant
development in the fluency, accuracy, and quality of their writing over the course of
the study. The results also indicated a significant change in students’ attitudes
towards writing as well as their acquisition and use of effective writing strategies at
both paragraph and essay levels. In particular, students perceived feedback, the
incorporation of samples and authentic reading materials, and portfolio writing as the
most successful elements of this instructional writing model.
The findings of this study highlighted the effectiveness of a writing intervention in
first-year writing classes, and suggested that postponing writing instruction per se
until the second year is questionable and that applying an eclectic approach to
writing pedagogy may better compensate for students’ needs and contextual
deficiencies. In addition, the findings imply that the use of more post-product writing
approaches can promote the integration of reading and writing skills and therefore
support learning other language learning areas such as vocabulary, grammar, and
reading. These findings could inform similar EFL contexts with respect to the
consideration of a writing curriculum and pedagogy commensurate with students’
real needs in academic writing.
Keywords: instructional writing model, process genre approach, curriculum design,
writing pedagogy, writing assessment, feedback, portfolio writing, EFL, Iran
ÖZ:
İran'da İngiliz dili eğitimi gören lisans öğrencilerinin yazma dersi öğretim programı
genellikle üçüncü dönemde ‘paragraf düzeyinde yazma’yı, beşinci dönemde de (4-5
paragraflık) ‘kompozisyon yazma’yı içermektedir. Bu öğrencilere birinci ve ikinci
dönemlerde 'Yazma ve Dilbilgisi' dersleri verilmesine karşın, bu dersler yalnızca
dilbilgisi konularını içermekte ve daha çok yeni öğretilen dilbilgisi konularını
destekleyen ve ender olarak cümle düzeyini aşan yazma alıştırmalarından
oluşmaktadır. Bu durum yazma becerisi ile diğer dil becerileri arasında bir boşluk
yaratmakta; bu da öğrencilerin daha sonraki akademik veya mesleki yaşamlarında
başa çıkmak zorunda kalacakları uzun yazma ödevlerini ve projeleri, onlar için daha
da zor hale getirmektedir. Buna ek olarak, ikinci ve üçüncü sınıfta verilen yazma
derslerinin izlencesi ürün-odaklı olup, öğrencileri anlamlı yazma aktivitelerinden
mahrum kılmakta, yazdıkları hakkında etkili ve yararlı geribildirim almalarına imkan
tanımamaktadır. Bu çalışma ise, gecikmeli olarak yapılan yazma öğretimine ve
yazma derslerinde geleneksel yaklaşımların takip edilmesine karşı çıkmakta olup,
birinci sınıfta verilen yazma derslerinde süreç-tür tabanlı yaklaşım çerçevesinde
devreye sokulan yeni bir öğretim tekniğinin yazma eğitimi ve izlencesinin
geliştirilmesi açısından tanıtımını ve değerlendirilmesini amaçlamaktadır.
Çalışmanın farklı evrelerinde, öğrencilerin bu yeni öğretim tekniğini nasıl
karşıladıklarına ilişkin görüşlerini elde etmek amacıyla, uygulama öncesi ve
sonrasında uygulanan anketler, sınavlar, yarı-resmi mülakatlar ve gözlem notları gibi
hem niteliksel hem de niceliksel veri toplama araçları kullanılmış ve çeşitli
kaynaklardan elde edilen veriler çeşitleme yöntemiyle karşılaştırılmıştır. 16 haftalık
vi
öğretim materyali, ‘modelleme’, ‘yazma’ ve ‘dönüt’ten oluşan üç oturumlu birimsel
bir modeldir. Bu model öğrencilerin betimsel, anlatısal, süreç ve neden-sonuç
biçimlerinde olmak üzere dört yazma biçiminde yazmaya odaklanmasına yardımcı
olmuştur.
Toplanan verilerin çözümlenmesi öğrencilerin yazma becerilerinin doğruluk, akıcılık
ve kalite açısından anlamlı olarak geliştiğini ortaya çıkarmıştır. Sonuçlar, hem
paragraf hem de kompozisyon yazma düzeyinde öğrencilerin yazma stratejileri
edinmelerinin ve etkili biçimde kullanmalarının olumlu yönde değiştiğini
göstermiştir. Öğrenciler, yazma öğretiminde kullanılan bu modelin en etkili öğeleri
olarak, geribildirimi, örnek ve özgün materyallerin kullanılmasını ve yazma dosyası
tutmayı saymışlardır.
Araştırmada elde edilen bulgular yazma öğretimini ikinci sınıfa ertelemenin tartışılır
olduğunu; birinci sınıftaki yazma derslerinde uygulanan yeni yazma öğretimi
modelinin ise etkili olduğunu ortaya koymuştur. İzlenecek karma yaklaşımın,
öğrencilerin yazma becerisine ilişkin gereksinimlerini karşılamada ve ortama dayalı
eksikliklerin telafi edilmesinde etkili olabileceği görüşü de ortaya çıkan sonuçlar
arasındadır. Bulgular ayrıca yazma öğretiminde güncel yöntemlerin kullanılmasının,
öğrencilerin okuma ve yazma etkinliklerini bütünleştirmelerine yardımcı olduğunu;
aynı zamanda sözcük, dilbilgisi ve okuma alanlarını desteklediğini de ortaya
koymaktadır. Bu çalışma İngilizce’nin öğretimiyle uğraşan benzer kurumlarda
öğrencilerin akademik yazmaya yönelik gerçek gereksinimlerini karşılayacak şekilde
bir yazma dersi izlencesi ve öğretim yönteminin geliştirilmesi konusunda yol
gösterici olabilir.
Anahtar Sözcükler: öğretici yazma modeli, süreç-tür tabanlı yaklaşım, izlence
tasarımı, yazma öğretimi, yazma becerisinin değerlendirilmesi, geribildirim, yazma
dosyası, yabancı dil olarak İngilizce, Iran
