Our study was conducted to investigate the effect of virtual reality (VR) training on postural stability, body composition, body image, depression and quality of life in obese children aged between 9-11 years. A total of 34 individuals participated in the study. Individuals divided into two groups in random order. 17 people were given 6-week VR training while others were not treated. The training lasted for 6 weeks, three sessions per week for 30-45 minutes. Their socio-demographic and physical characteristics were recorded. Before and after the study, body composition, static balance, dynamic balance, speed and agility, depression, body images, quality of life were measured by body balance monitor, Flamingo balance test, Y balance test, and sub-test of Short-Form Bruininks Oseretsky Motor Competence Test (BOMYT-2 SF), Depression Scale for Children, Body Image for Children, the Pediatric Quality of Life Inventory (PedsQL 4.0), in both groups, respectively. Children's enjoyment level of physical activity in the training group was assessed by the Physical Activity Enjoyment Scale-Short Form (PACES-SF).
Before the training, similar between both groups except the Y balance test was statistically for the right medial access distance and depression level (all p> 0.05). After six weeks, the Y balance bilateral anterior and left medial access distances, depression and quality of life total scores were found to be significantly different in favor of the VR group (p <0.05). 95% CI values supported p values. VR training affected body weight and body fat percentage with medium, body fat mass and height with medium to large levels. While the effect sizes of VR training on static balance, speed-agility, bilateral composite and right lateral access distances of dynamic balance, and depression and PedsQL 4.0 physical health summary scores were large
(all r’s ≥ 0.5) other outcome measures had moderate-large, moderate, and small clinical effects (r’s> = 0,1).
Although 6-week VR training cause changes in body composition reducing body weight, fat mass and fat percentage in obese children, it is not enough to reduce obesity. However, VR training is effective to improve the balance, speed-agility, depression, and quality of life. VR is a physical activity choice that enjoyed by obese children. Long-term training and follow-up studies are recommended. Keywords: Obesity, Child, Virtual Reality Therapy, Postural Balance, Depression, Body Image, Quality of Life
ÖZ:
Çalışmamız 9-11 yaş arasındaki obez çocuklarda sanal gerçeklik (SG) eğitiminin postüral stabilite, vücut kompozisyonu, beden imajı, depresyon ve yaşam kalitesi üzerindeki etkisini incelemek amacıyla gerçekleştirildi.
Çalışmaya toplam 34 birey katıldı. Bireyler randomize olarak iki gruba ayrıldı. 17 kişi 6 haftalık SG eğitimine alınırken, diğerlerine tedavi uygulanmadı. Eğitim haftada üç seans, her seans 30-45 dakika olmak üzere 6 hafta süreyle yapıldı. Bireylerin sosyo-demografik ve fiziksel özellikleri kaydedildi. Çalışma öncesi ve sonrasında vücut kompozisyonu vücut analiz monitörüyle, statik denge Flamingo denge testiyle, dinamik denge Y denge testiyle ve Kısa Form Bruininks Oseretsky Motor Yeterlilik Testi’nin (BOMYT-2 KF) hız ve çeviklik alt testiyle, depresyon Çocuklar için Depresyon Ölçeğiyle, beden imajları Çocukların Beden İmajı Ölçeğiyle, yaşam kalitesi Pediatrik Yaşam Kalitesi Envanteriyle (PedsQL 4.0) değerlendirildi. Eğitim grubundaki çocukların fiziksel etkinlikten hoşlanma düzeyi Fiziksel Etkinlikten Hoşlanma Ölçeği-Kısa Form ile (FEHÖ-KF) değerlendirildi.
Eğitim öncesinde Y denge testi sağ medial erişim mesafesi ve depresyon düzeyi dışında tüm değerlendirme sonuçları gruplar arasında istatiksel olarak benzerdi (tüm p’ler>0,05). Altı hafta sonunda Y denge bilateral anterior ve sol medial erişim mesafeleri, depresyon ve yaşam kalitesi toplam puanlarının SG grubu lehine anlamlı düzeyde farklı olduğu belirlendi (p<0,05). %95GA değerleri p değerlerini destekliyordu. SG eğitimi vücut ağırlığı ve vücut yağ yüzdesi üzerinde orta, vücut yağ kütlesi ve boy üzerinde orta-büyük düzeyde etkiliydi. SG eğitiminin statik denge, hız-çeviklik, dinamik denge bilateral karma ve sağ lateral erişim mesafeleri ile depresyon ve PedsQL 4.0 fiziksel sağlık özet puanları için etki büyüklükleri büyük iken (tüm
r’ler≥0,5), diğer sonuç ölçümlerinde orta-büyük, orta ve küçük düzeyde klinik etkiler elde edildi (r’ler≥0,1).
Obez çocuklarda 6 haftalık SG eğitimi vücut ağırlığı, yağ kütlesi ve yağ yüzdesini azaltarak vücut kompozisyonunun değişimine neden olmakla birlikte obeziteyi azaltmada yeterli olmamıştır. Buna karşın dengenin, hız-çevikliğin ve yaşam kalitesinin artırılmasında, depresyonun azaltılmasında etkili olup, obez çocukların yapmaktan memnuniyet duydukları bir fiziksel aktivite seçeneğidir. Uzun süreli eğitim ve izlemlerin yapıldığı çalışmalar önerilir.
Anahtar Kelimeler: Obezite, Çocuk, Sanal Gerçeklik Tedavisi, Postüral Denge, Depresyon, Beden İmajı, Yaşam Kalitesi
