Approaching the concept of ‘place’ as an assemblage of people, constituents, links and relations, this study is focused on one of the most symbolic high-rise mass housing complexes in Iran, ‘Mortafa Housing’ and its multilayered context, in order to propose a way for revealing the ‘identity of place’, while the concepts of ‘identity’ is also considered as an ongoing assemblage. Scholars have tried to investigate the identity of built environment, considering it as an outcome or process. However, the new conception of ‘place identity’ as a multi-folded assemblage is beyond the dialectic oppositions and able to merge the binaries such as fixed/changing, process/entity, tangible/intangible or material/immaterial. The complicated notion of place identity as a multi-layered and multi-scale assemblage, which is always in the process of ‘becoming’, cannot be reduced to the mere physical features or visual characteristics of place. Instead, the research tries to emphasize on a holistic and ontological understanding of place identity, which can only be discussed through the linkages, relations and connections in different layers, scales and dimensions of place. By comparing the becoming processes of the case and its context, ‘place identity as assemblage’ provides a better understanding of the case, its contexts and possible challenges in between. Therefore, the transformation of Mortafa housing identity is explored throughout its long lifetime and based on a triangular mixed methodology of phenomenology, discourse analysis and spatial analysis. Final findings of the research are divided to methodological remarks, theoretical findings and case study results. The most important finding is the new approach towards ‘identity of place’, which is more close to people’s perception, experience, and expression.
ÖZ:
Yer kavramına insan, bileşen, bağlantı ve ilişkilerin bir araya getirildiği ‘asamblaj’ / ‘tekilliklerin kümelenmesi’olarak yaklaşan bu çalışma, İran'daki sembolik yüksek katlı konut komplekslerinden biri olan "Mortafa Konutları" ve bu konutların çok katmanlı bağlamına odaklanarak 'Yerin Kimliği’üzerine yapılacak araştırmalara farklı bir yol önermekte, ve aynı zamanda 'kimlik' kavramının da süreç içerisinde ortaya çıkan bir ‘asamblaj’ olarak kabul edildiği vurgulamaktadır. Önceki çalışmalarda araştırmacılar yapılı çevrede kimlik arayışını bir sonuç veya süreç olarak düşünmekteydiler. Halbuki, "yer kimliği" kavramını‘çok katmanlı bir topluluk’olarak ele alan bu yeni anlayış, diyalektik karşıtlıkların ötesinde ve sabit/değişen, süreç/varlık, somut/soyut, maddi/manevi gibi ikilemleri birleştirebilmektedir. Bu karmaşık yer kimliği kavramı, daimi bir oluşum sürecindedir ve mekanın salt fiziksel özellikleri veya görsel niteliklerine indirgenemez. Böylece, bu araştırma, yer kimliğinin bütüncül ve ontolojik yapısının anlaşılabilmesi için, ilişki ve bağlantılar aracılığıyla, yalnızca yerin farklı katmanları, ölçekleri ve boyutlarında tartışılabileceğini vurgulamaktadır. Asamblaj olarak kabul edilen yer kimliği, seçilen örneklemin oluşum süreçleri ve bağlamı ile karşılaştırıldığında, ortaya çıkacak olası zorlukları daha iyi anlamayı sağlamaktadır. Bu nedenle, Mortafa konutlarındaki kimlik dönüşümü, kompleksin uzun ömrü boyunca araştırılmış; fenomenoloji, söylem analizi ve mekansal analiz olarak saptanan üçlü karma bir metodolojiye dayanarak incelenmiştir. Araştırma bulguları ise yöntem ile ilgili yorumlar, kuramsal bulgular ve örneklem analiz sonuçları olarak ayrılarak özetlenmiştir. Bu tezde vurgulanan en önemli husus, insanların algı, deneyim ve ifade biçimlerine yakından dokunabilecek ve okuyabilecek bir 'yer kimliği' üzerine yeni bir yaklaşımın önerilmesi ve bu konunun tartışmaya açık olarak gözler önüne serilmesidir.
