This study was conducted in accordance with descriptive research type in order to investigate the relationship between problematic smartphone use and life goals of nursing students. The population of the research consists of 384 students studying at the Eastern Mediterranean University Nursing Department Turkish Undergraduate Program. Without selecting the sample, 310 volunteer students were included in the main vocational courses on the dates of the research. Data in the study were collected by “Personal Information Form”, “Smart Phone Addiction Scale” and “Life Goals Scale”.
The students who participated in the research; 58.39% were women, 44.84% were under 20 years of age, 30.32% were in the second class, 53.87% were the top models of smart phones, and 37.10% were 5-9 hours.
It was determined that the students showed a moderate level of dependence by getting an average score of 92.58 ± 27.98 from the Smart Phone Addiction Scale. It was determined that they received an average of 189.21 ± 30.81 points in terms of internal life purposes and 77.29 ± 16.38 points in terms of external life purposes. The students 'gender, class levels, the people they live with, their parents' education level, the features that they pay attention to when taking the phone, phone usage time during the day and so on. According to the descriptive characteristics of the phone addiction levels and differences in life goals were observed. According to the perceived academic achievement of students, no statistically significant result was found in smartphone addictions and life goals.
As a result of the findings obtained from the study, suggestions were made such as seminars, awareness raising programs, consultations, and similar studies
conducted in nursing sample in order to minimize smartphone addiction and increase internal goals of nursing students.
ÖZ:
Bu araştırma, hemşirelik öğrencilerinin problemli akıllı telefon kullanımı ve yaşam amaçları arasındaki ilişkini incelenmek amacıyla tanımlayıcı araştırma tipine uygun olarak yapılmıştır. Araştırma evrenini, Doğu Akdeniz Üniversitesi Hemşirelik Bölümü Türkçe Lisans Programında öğrenim gören 384 öğrenci oluşturmaktadır. Örneklem seçimine gidilmeyerek, ana meslek derslerinde, araştırmanın yapıldığı tarihlerde sınıfta bulunan 310 gönüllü öğrenci araştırmaya dâhil edilmiştir. Çalışmadaki veriler, “Kişisel Bilgi Formu”, “Akıllı Telefon Bağımlılık Ölçeği’’ ve “Yaşam Amaçları Ölçeği” ile toplanmıştır.
Araştırmaya katılan öğrencilerin; %58.39’unun kadın, %44,84’ünün 20 yaş ve altında, %30,32’sinin ikinci sınıfta, %53,87’sinin kullandığı akıllı cep telefonunun üst model olduğu, %37,10’unun günlük telefon kullanım süresinin 5-9 saat arasında olduğu tespit edilmiştir.
Öğrencilerin Akıllı Telefon Bağımlılık Ölçeği genelinden ortalama 92,58±27,98 puan alarak orta düzeyde bağımlılık gösterdikleri saptanmıştır. İçsel yaşam amaçları genelinden ortalama 189,21±30,81 puan, dışsal yaşam amaçları genelinden ortalama 77,29±16,38 puan aldıkları belirlenmiştir. Öğrencilerin cinsiyeti, sınıf düzeyleri, birlikte yaşadığı kişiler, ebeveyninin öğretim durumu, telefon alırken dikkat ettiği özellikler, gün içerisinde telefon kullanım süresi vb. tanımlayıcı özelliklerine göre telefon bağımlılık düzeyleri ve yaşam amaçlarında farklılıklar görülmüştür. Öğrencilerin algıladıkları akademik başarısına göre akıllı telefon bağımlılıklarında ve yaşam amaçlarında istatistiksel olarak anlamlı bir sonuca rastlanmamıştır.
Çalışmadan elde edilen bulgular sonucunda, hemşirelik öğrencilerinin akıllı telefon bağımlılığını en aza indirgemeye ve içsel amaçlarını arttırmaya yönelik seminerler, bilinçlendirme programları, danışmanlıklar sunulması, benzer çalışmaların hemşireler üzerinde de yapılması gibi önerilerde bulunulmuştur.
