This study aims to investigate the relationship between nutrition status,
metabolic control and quality of life for individiduals with Type 2 diabetes living in
Famagusta. A total of 234 individuals, 127 (54.3%) of whom are female and 107
(45.7%) of whom are male, with type 2 diabetes participated in the study.
Survey forms were implemented to the participants with Type 2 diabetes. The
forms included demographic features of the participants, information regarding their
disease, nutritional habits, anthropometric measurements, biochemical results, status
according to SF-36 Quality of Life Scale, 24-hour food consumption records and 24-
hour physical activity records.
A statistically significant negative relation (p<0,05) was found between the
SF-36 Quality of Life Scale sub-dimension scores of the participants according to
their diabetes ages; as the diabetes ages increases, participants’ scores from all subdimensions
of SF-36 Quality of Life Scale decreased.
The analysis revealed a statistically significant positive relation (p<0,05)
between the medical nutrition treatment (MNT) and scores from all sub-dimensions
of the SF-36 Quality of Life Scale of the participants; the scores of participants from
all the sub-dimensions of SF-36 Quality of Life Scale showed increase as the MNT
practices of the participants improved.
As for participants HbA1c values, a statistically significant negative relation
(p<0,05) was discovered between HbA1c values and scores from
energy/liveliness/vitality, social functionality and general health perception subdimensions;
the scores from these sub-dimensions of the Quality of Life Scale of
participants with HbA1c values of >%7 were found to be significantly lower than
those with HbA1c values of <%7.
The analysis results of the study also disclosed a statistically significant
positive correlations (p<0,05) between participants’ Vitamin E intake compensation
percentages and physical function and emotional role difficulty sub-dimension
scores; and thiamine and physical role difficulty sub-dimension scores of
participants. It was found that as participants’ Vitamin E intake compensation
percentages increased, their physical function and emotional role difficulty scores
also increased; and as thiamine compensation percentages increase, their physical
role difficulty scores also increased.
The findings of the study discovered a relation between nutrition status,
metabolic control and quality of life of individuals with Type 2 diabetes. It is
concluded that examining the quality of life of individuals with diabetes through
their regular follow-ups would benefit the individuals in terms of evaluating both
their nutrition and clinical status.
Keywords: Type 2 DM, quality of life, nutrition status, metabolic control
ÖZ: Bu çalışma ile Gazimağusa bölgesinde yaşayan, Tip 2 diyabetli bireylerde beslenme durumu, metabolik kontrol ve yaşam kalitesi arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya 127 kadın (%54.3) ve 107 erkek (%45.7) olmak üzere toplam 234 tip 2 diyabetli birey katılmıştır. Çalışmada, Tip 2 diyabetli bireylere anket formu uygulanmıştır. Anket formunda Tip 2 diyabetli bireylerin genel özellikleri, hastalığa ilişkin bilgileri, beslenme alışkanlıkları, antropometrik ölçümleri, biyokimyasal bulguları, SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği’ne ilişkin durumları, 24 saatlik besin tüketim kaydı ve 24 saatlik fiziksel aktivite kaydı sorgulanmıştır. Çalışmada katılımcıların diyabet yaşına göre SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği’nin tüm alt boyutlarından aldıkları puanlar arasında istatistiksel olarak negatif yönlü anlamlı ilişki olduğu saptanmış (p<0,05), diyabet yaşı arttıkça katılımcıların SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği’nin tüm alt boyutlarından aldıkları puanlar düşüş göstermiştir. Katılımcıların tıbbi beslenme tedavisi (TBT) uygulamalarına göre SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği’nin tüm alt boyutlarından aldıkları puanlar arasında istatistiksel olarak pozitif yönlü anlamlı ilişki olduğu saptanmış (p<0,05), TBT uygulama durumu arttıkça katılımcıların SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği’nin tüm alt boyutlarından aldıkları puanlarında artış gösterdiği tespit edilmiştir. Katılımcıların, HbA1c değerleri ile enerji/canlılık/vitalite, sosyal işlevsellik ve genel sağlık algısı alt boyutlarından aldıkları puanlar arasında istatistiksel olarak negatif yönlü anlamlı ilişki (p<0,05) olduğu saptanmış, HbA1c değeri >%7 olan katılımcıların Yaşam Kalitesi Ölçeği’nin bu alt boyutlarından aldıkları puanlar,
HbA1c değerleri <%7 olan katılımcılardan anlamlı düzeyde düşük olduğu tespit edilmiştir. Çalışmada katılımcıların E vitamini alım miktarları karşılama yüzdesi ile fiziksel fonksiyon ve emosyonel rol güçlüğü alt boyutlarından aldıkları puanlar arasında ve tiamin ile fiziksel rol güçlüğü alt boyutundan aldıkları puanlar arasında istatistiksel olarak anlamlı, pozitif yönlü korelasyonlar saptanmıştır (p<0,05). Katılımcıların E vitamini alım miktarı karşılama yüzdesi arttıkça fiziksel fonksiyon ve emosyonel rol güçlüğü puanlarının arttığı, tiamin karşılama yüzdesi arttıkça da fiziksel rol güçlüğü puanlarının artış gösterdiği saptanmıştır. Çalışmamızın sonucunda, Tip 2 diyabetli bireylerin beslenme durumu, metabolik kontrol ve yaşam kalitesi arasında ilişki olduğu saptanmıştır. Diyabetli bireylerin düzenli takipleri sırasında, yaşam kalitelerinin sorgulanmasının hem beslenmeleri hem de klinik durumlarının değerlendirilmesi yönünden kişiye faydalı olacağı kanaatine varılmıştır. Anahtar Kelimeler: Tip 2 DM, yaşam kalitesi, beslenme durumu, metabolik kontrol
