Self-worth has been highlighted in the literature as an important variable which
is related with critical developmental outcomes. The association between self-esteem
and its functioning across different domains is the centre in the self-esteem literature,
where self-worth is the value that individuals attribute to these different domains.
Adolescence is a crucial period for self-esteem. The current study tested the roles of
parenting styles, inter-parental conflict, family structures and gender as predictors of
self-worth among adolescents in Northern Cyprus. A total of 213 participants aged 15-
17 and their parents (n = 143) have been recruited for the study. Hierarchical regression
analysis indicated that parent reported authoritative parenting style did not predict self worth, however perceived acceptance and care from mother (which can be counted as
an indicator of authoritative parenting style) did. Although, a t-test result showed that
the participants who reported lower inter-parental conflict stated higher self-worth,
hierarchical regression analysis showed that inter-parental conflict did not predict self worth of adolescents. Additionally, this study supported that there was not a significant
difference among males and females, when their self-worth scores were compared.
Furthermore, the results of both univariate and multivariate analysis supported that
family structure does not predict self-worth of adolescents. Possible effects of culture,
mothers’ role in parenting, how parents and children manage their relationships after
divorce and limitations of this study are discussed in detail, as important factors
influencing the results. In light of this study, it was found necessary to design and
implement intervention programmes to improve parental capacities, communication
skills, problem solving abilities and self-worth of individuals to contribute to overall
welfare of the communities.
Keywords: self-worth, inter-parental conflict, parenting styles, family structure,
adolescents
ÖZ:
Literatürde önemli bir değişken olarak öne çıkan özdeğer, kritik gelişimsel
sonuçlar doğurabilmektedir. Özsaygı literatüründe genellikle özsaygının farklı etki
alanları ile ilişkisi odak alınırken, bu etki alanlarına biçilen değer, özdeğer olarak
tanımlanabilmektedir. Ergenlik, özsaygı gelişimi için önem arz eden bir dönemdir. Bu
çalışma, ebeveynlik stillerinin, ebeveynler arası çatışmanın, farklı aile yapılarının ve
cinsiyetin, Kuzey Kıbrıs’taki ergenlerin özdeğeri üzerindeki rollerini ölçmek üzere
tasarlanmıştır. 15-17 yaş aralığında olan toplam 213 ergen ve onların ebeveynleri (n =
143) bu çalışmaya katılmıştır. Hiyerarşik regresyon analizi sonuçlarına göre ebeveyn
tarafından raporlanan demokratik ebeveyn stilinin özdeğeri yordamadığı, ancak anne
tarafından algılanan kabul ve ilginin (demokratik ebeveyn stili göstergesi olarak kabul
edilebilir) özdeğeri yordadığı bulunmuştur. t-test sonuçları düşük ebeveynler arası
çatışma raporlayan katılımcıların daha yüksek özdeğere sahip olduklarını vurgulasa
da, hiyerarşik regresyon analizi ebeveynler arası çatışmanın ergenlerin özdeğerini
yordamadığını göstermiştir. Ayrıca, kızların ve erkeklerin özdeğer skorları
karşılaştırıldığı zaman önemli bir farklılık olmadığı bu çalışmanın bıulgularıyla
desteklenmiştir. Son olarak, aile yapısının ergenlerin özdeğerini yordamadığı hem tek
değişkenli hem de çok değişkenli analiz sonuçları ile desteklenmiştir. Kültür, aile
içerisinde annenin rolü, boşanma sonrası ebeveynlerin birbirleriyle ve çocuklarıyla
olan iletişimleri ve bu çalışmanın kısıtlamaları, sonuçları etkileyebilen önemli
faktörler olarak detaylıca tartışılmıştır. Bu çalışma göz önünde bulundurulduğu zaman,
ebeveynlerin kapasitesini, iletişim ve problem çözme becerilerini, ve ayrıca bireylerin
özdeğerlerini güçlendirecek nitelikte müdahale programlarının dizayn edilmesinin ve
uygulanmasının tüm toplumun refah gelişimine katkıda bulunacağı için gerekli olduğu
düşünülmektedir.
Anahtar sözcükler: özdeğer, ebeveynler arası çatışma, ebeveyn stilleri, aile yapısı,
ergenler.
