An Evaluation of the Morphological Approach of Deconstructivist Pioneer Architects Through Interior Spaces

Abstract

Among the first engagement by humans is the profession of architecture, and has been the mirror of various layers of human accomplishments, hence, architecture is more than a physical art, it is more of human art, in which any variable that affects human is reflected in the profession of architecture. The obvious evidence of the interrelation between architecture and man is known through sciences like philosophy, psychology, and sociology, which is also on-going. Philosophy, in particular, has been utilized to reflect notions, which is concretized in architecture. Thus, the translation of philosophy to architecture introduced by the philosopher Jacques Derrida, and developed by architects, have provided a medium in which the notion of deconstructivist architects can denote their notions. Therefore, the focus of this thesis is to deliberate on morphological approaches for the deconstructive interior spaces, which have been deconstructed and procreated by deconstructivist architects. The main aim of this thesis is to provide a tangible base of the morphological approaches of the deconstructivist architect through an interior space. This was to answer the research question which is “How are deconstructivist architects representing their ideas in an objective way through the architectural morphology of interior spaces?”. The bases of this thesis are adopted and evaluated through six case studies from the various projects (buildings, building complex) from key deconstructivist architects (Peter Eisenman, Bernard Tschumi, and Daniel Libeskind) that denoted various strategies of deconstructivism. A multi-qualitative research methodology is employed in the thesis. , three approaches were used through the study, which is descriptive, exploratory, and evaluative approach and also a critical literature review on these topics; Philosophy of Deconstruction, Deconstructivism architecture, Architectural Morphology of Interior space, Forming Operations. The results of this dissertation clarify that there is no obvious materialistic morphological approach through deconstructing the interior spaces by selected deconstructivist architects to pursue movement by space designer candidates. Yet, the deconstructivist architects have utilized several conventional form operations, either consciously or unconsciously, owing to representing a notion of deconstructivism characteristics neatly profound within a space. The criteria of this study would serve as a platform for further researches concerning the architectural morphology whether internal and external of deconstructivist spaces. Keywords: Philosophy of Deconstruction, Deconstructivism Architecture, Morphological Approaches, Architectural Morphology of Interior space, Forming Operations.

ÖZ: İnsanların ilk işlerinden biriside mimarlık mesleğidir ve çeşitli başarılarının da aynası olmuştur, bu yüzdendir ki mimarlık fiziksel bir sanattan daha fazlası olup esasen insanı etkileyen herhangi bir değişkenin yansıtıldığı insanlık sanatıdır. Mimarlık ve insan arasındaki ilişkinin açık ispatı felsefe, psikoloji ve sosyoloji gibi bilimler üzerinden bilinmektedir. Özellikle felsefe, mimaride somutlaştırılan kavramları yansıtmak için kullanılmıştır. Bu nedenle, Fransız felsefeci Jacques Derrida’nın tanıttığı ve diğer mimarlar tarafından geliştirilen felsefenin mimarlığa dönüştürümü, dekonstrüktivist mimarların kendi kavramlarını ifade edebildikleri bir ortam sağlamıştır. Bu tezin odak noktası dekonstrüktivist mimarlar tarafından tasarlanan ve hayat verilen dekonstrüktif iç mekanların morfolojik yaklaşımları üzerinde durmaktır. Tezin esas amacı, dekonstrüktivist mimarların iç mekan üzerinden morfolojik yaklaşımlarının somut bir zeminini sağlamaktır. Bu ‘‘dekonstrüktivist mimarlar iç mekan morfolojisini kullanarak nasıl fikirlerini tarafsız bir şekilde yansıtmaktadırlar? ’’ olan araştırma sorusunu cevaplamak için önemli dekonstrüktivist mimarların (Peter Eisenman, Bernard Tschumi ve Daniel Libeskind) çeşitli dekonstrüktivizm stratejilerinin ifade edildiği projelerden oluşan (binalar, bina kompleksleri) altı örnek çalışmayı (Wexner Sanat Merkezi, Galiçya Kültür Şehri, Parc de la Villette, Alesia Müzesi, Berlin Yahudi Müzesi ve Askeri Tarih Müzesi) esas alarak değerlendirmektedir. Bu tezin amacına ulaşmak için, betimleyici, keşifçi ve değerlendirici olmak üzere üç yaklaşımın oluşturduğu çoklu-kalitatif araştırma yöntemi uygulanmıştır. Ayrıca, dekonstrüksiyon felsefesi, dekonstrüktivizm mimarlığı, iç mekanın mimari morfolojisi ve biçimlendirme işlemleri hakkında literatür taraması yapılmıştır. Bu tezin sonuçları, mimarlık öğrencilerinin iç mekanları inşa ederken seçilen dekonstrüktürivist mimarları takip eden belirgin bir materyalist morfolojik yaklaşım olmadığına açıklık getirmiştir. Şimdiye kadar onların çeşitli geleneksel biçim kullanmalarını bilinçli veya bilinçsiz olarak mekan içine işleyen dekonstrüktrüvizm karakterlerini gösterdiği kavrama borçludur. Bu çalışmanın kriterleri, dekonstrüktivist mekanların iç ve dış mimari morfolojisiyle alakalı olarak ileriki araştırmalara bir platform olarak sunulmasıdır. Anahtar Kelimeler: Dekonstrüksiyonun felsefesi, Dekonstrüktivizm mimarlığı, Morfolojik yaklaşımlar, İç mekanın mimari morfolojisi, Biçimlendirme işlemleri