This thesis aims to investigate the state of integrated coastal zone management
(ICZM), which is justified as a strategy for managing coastal resources with respect to
increasing pressures from tourism, farming, climate change, urbanization, population
growth, etc. In the case of island states, the impact of tourism and second-home
development is paramount. The use of coastal areas as commons and ICZM as a
governance strategy have been established for a long time; however, the
implementation of ICZM has remained a challenge due to the forces of global mass
tourism and unsustainable resource use in island states. This study focused on views
of the coastal communities in North Cyprus, who are in constant interaction with
coastal ecosystems for their livelihood. For the analytical purpose of the study, 251
survey questionnaires were administered to eight communities along with the coastal
areas. Data analysis was conducted using descriptive statistical analysis with a post
hoc test. Socio-ecological systems (SES) and Ostrom’s collective action principles
guided the study as the main theoretical frameworks. The study revealed that the ICZM
strategy has been neglected and coastal communities are not invited to be involved in
any form of ICZM. Furthermore, the study revealed the tourism development has been
the major activity of the Anthropocene in coastal areas without a proactive coastal
development strategy that is supposed to consider the vulnerability of coastal
ecosystems. Practical and theoretical implications are also discussed.
ÖZ:
Bu tez, turizm, çiftçilik, iklim değişikliği, kentleşme, nüfus artışı vb. nedenlerle artan
baskılar açısından kıyı kaynaklarını yönetmek için bir strateji olarak gerekçelendirilen
entegre kıyı bölgeleri yönetiminin (EKBY) durumunu araştırmayı amaçlamaktadır.
ada devletlerinde, turizmin ve ikinci konut geliştirmenin etkisi çok önemlidir. Kıyı
alanlarının müşterek alan olarak kullanılması ve EKBY’nin bir yönetişim stratejisi
olarak kullanılması uzun süredir oluşturulmuştur; bununla birlikte, küresel kitle
turizminin güçleri ve ada devletlerindeki sürdürülemez kaynak kullanımı nedeniyle
EKBY’nin uygulanması bir zorluk olmaya devam etmektedir. Bu çalışma, geçimleri
için kıyı ekosistemleriyle sürekli etkileşim halinde olan Kuzey Kıbrıs'taki kıyı
topluluklarının görüşlerine odaklanmıştır. Çalışmanın analitik amacı için, kıyı alanları
ile birlikte sekiz topluluğa 251 anket anketi uygulandı. Veri analizi, bir post hoc test
ile tanımlayıcı istatistiksel analiz kullanılarak yapıldı. Sosyo-ekolojik sistemler (SES)
ve Ostrom'un kolektif eylem ilkeleri, çalışmaya ana teorik çerçeveler olarak rehberlik
etti. Çalışma, EKBY stratejisinin ihmal edildiğini ve kıyı topluluklarının herhangi bir
BKAY'a katılmaya davet edilmediğini ortaya koydu. Ayrıca, çalışma, kıyı
ekosistemlerinin kırılganlığını dikkate alması beklenen proaktif bir kıyı geliştirme
stratejisi olmaksızın, Anthropocene’nin kıyı bölgelerindeki başlıca faaliyetinin turizm
gelişimi olduğunu ortaya koymuştur. Pratik ve teorik çıkarımlar da tartışılmaktadır
