This thesis aims to develop and test a research model that examines the
interrelationships of psychological capital (PCap), trust in organization, intention to
leave work early (IntEARLY), intention to be late for work (IntLATE), absenteeism,
and creative performance. In addition, the purpose of this thesis is to test the
mediating role of trust in organization in the aforesaid associations.
In light of the information given above, data were gathered from employees in the
four- and five-star international chain hotels in St. Petersburg in Russia. Data were
gathered via a time lag of one week. The employees representing the sample of the
study had direct contact with hotel customers. The first survey included the PCap
items and items about the subject profile. The second survey included the trust in
organization items. The third survey consisted of the IntEARLY, IntLATE, and
absenteeism items. Employees’ creative performance was rated by their supervisors.
By doing so, it was possible to control common method variance.
The findings demonstrated that PCap enhanced trust in organization and creative
performance. In other words, employees high on hope, self-efficacy, optimism, and
resilience had high levels of trust in organization and reported higher creative
performance. However, the findings did not lend any support to the effect of PCap on
IntEARLY, IntLATE, and absenteeism. In this study, it was found that trust in
organization reduced IntEARLY, IntLATE, and absenteeism and stimulated creative
performance. The aforesaid findings highlight the full mediating role of trust in organization in the
association between PCap and creative performance. The abovementioned findings
further highlight the partial mediating role of trust in organization in the association
between PCap and IntEARLY, IntLATE, and absenteeism.
In this thesis, theoretical contributions to the relevant literature were discussed,
managerial implications were presented, and implications for future research were
given.
ÖZ:
Bu tez, psikolojik sermaye, örgütsel güven, işten erken ayrılma niyeti, işe geç gelme
niyeti, işe gelmeme (devamsızlık) ve yaratıcı performans değişkenleri arasındaki
ilişkileri inceleyen bir araştırma modelini geliştirip test etmeyi amaçlamaktadır. Buna
ilaveten, bu tezin amacı, yukarıda bahsedilen değişkenler arası ilişkilerde örgütsel
güvenin aracı rolünü de belirlemektir.
Yukarıdaki amaçlar doğrutusunda, veri Rusya’nın St. Petersburg şehrinde faaliyet
gösteren dört ve beş yıldızlı uluslararası zincir otel çalışanlarından toplanmıştır. Bu
çalışanlar, otel konuklarıyla birebir iletişimde olan bireylerdir. Veri birer haftalık
zaman aralığında toplanmıştır. Birinci ankette, psikolojik sermaye değişkenine ait
sorular ile çalışanlara yönelik demografik sorular bulunmaktadır. İkinci ankette,
örgütsel güvene ait sorular vardır. Üçüncü ankette ise, işten erken ayrılma niyeti, işe
geç gelme niyeti ve işe gelmeme soruları yer almıştır. Yaratıcı performans
değişkenine ait sorular çaşılanların amirleri tarafından değerlendirilmiştir. Bu yol,
ortak yöntem sapmasının kontrol edilmesine olanak vermiştir.
Çalışmanın bulguları, psikolojik sermayenin örgütsel güven ile yaratıcı performansı
artırdığını ortaya koymuştur. Diğer bir deyişle, özyeterliliği, iyimserliği, umudu ve
dayanıklılığı yüksek olan işgörenlerin çalıştıkları işletmeye yönelik güven
duygularının yüksek olduğu ve yaratıcı performans düzeylerinin arttığı
gözlemlenmiştir. Ancak, çalışmanın bulguları psikolojik sermaye ile işten erken
ayrılma niyeti, işe geç gelme niyeti ve işe gelmeme değişkenleri arasında istatistiksel
anlamda bir ilişkiyi ortaya koymamıştır. Çalışmada, örgütsel güvenin işten erken
ayrılma niyeti, işe geç gelme niyeti ve işe gelmeme değişkenlerini düşürdüğü ve
yaratıcı performansı tetiklediği belirlenmiştir.
Yukarıdaki bulgular, psikolojik sermayenin işten erken ayrılma niyeti, işe geç gelme
niyeti ve işe gelmeme değişkenlerini sadece örgütsel güven değişkeninin aracı
rolüyle etkilediğini göstermektedir. Yine yukarıdaki bulgular, psikolojik sermayenin
yaratıcı performansı hem doğrudan hem de örgütsel güven değişkeninin aracı rolüyle
etkilediğini ortaya koymaktadır.
Bu tezde, teorik açıdan ilgili literatüre katkılar tartışılmış, yönetsel açıdan birtakım
öneriler sunulmuş ve gelecek araştırmalar için belirlemeler üzerinde durulmuştur
