The Impact of Local Vernacular Building Tradition on the Italian Colonial Architecture in Libya

Abstract

In the four decades of Italian colonization of Libya, Italian architects attempted to find the architectural style for their colony. As they settled down in their new colony, a new theory discussions emerged on how to build in the colony; as a consequence of this new colonial power, new architectural concepts emerged, such as Neo-Moorish, Modernity, Romanity, and Mediterranean. Further, the colonial architectural discourse went through many political periods that shaped their architecture; however, exploring, adapting and imitating local architecture was inevitable, since vernacular buildings provided all the ingredients of a modern building. The main argument of this research is that, through the analysis and understanding of Libyan vernacular buildings, Italians established a style inspired mainly by re interpreting Libyan architecture and vernacular forms; this inspiration was the base for Italian colonial style in Libya. Therefore, the research aims to investigate the link between vernacular buildings and Italian colonial architecture in Libya in between 1911-1940. This research will include a brief introduction to the topic, followed by the second chapter that will discuss the contextual background of Libya and different periods and civilizations that influenced the architecture in the region. In addition, brief research of Libyan vernacular architecture will be discussed, to establish a strong link between vernacular buildings and colonial architecture. The third chapter will discuss the colonial architecture discourse and its architectural influence in terms of architectural theory and practice in detail. Fourth chapter will contain results and discussions of the research. The conclusion of the research illustrates the direct and indirect relation between the two. As vernacular colonial architecture are analyzed, the link between the two is abundantly apparent, not just in terms of theory and colonial debates, but also in terms of architectural built form as well.

ÖZ: Libya'nın İtalyan kolonizasyonunun kırk yıllık döneminde, İtalyan mimarlar kolonileri için mimari tarzı bulmaya çalıştılar. Yeni kolonilerine yerleştiklerinde, kolonide uygulanacak olan mimari tarza ait yeni bir kuramsal tartışma ortaya çıktı; bu yeni sömürge gücünün bir sonucu olarak, Neo-Mağribi, Modernite, Romanite ve Akdenizlilik gibi yeni mimari kavramlar bu tartışmaların sonucudur. Ayrıca, kolonyal mimari söylem, mimarilerini şekillendiren birçok siyasi dönemden geçti; yerel binalar modern bir binanın tüm bileşenlerini sağlaması nedeniyle, yerel mimariyi keşfetmek ve taklit etmek kaçınılmazdı. Bu araştırmanın temel argümanı, İtalyanların Libya'nın yerel binalarının analizi ve anlaşılması yoluyla, esas olarak Libya mimarisini ve yerel formları yeniden yorumlanmasından ilham alan bir üslup geliştirdikleri böylelikle bu yaklaşımın Libya'daki İtalyan sömürge tarzının temelini oluşturduğu anlşılmaktadır. Bu nedenle araştırma, 1911-1940 yılları arasında Libya'da yöresel yapılar ile İtalyan sömürge mimarisi arasındaki bağlantıyı araştırmayı amaçlamaktadır. Bu araştırma, konuya kısa bir giriş ve ardından Libya'nın bağlamsal arka planını ve bölgedeki mimariyi etkileyen farklı dönemleri ve medeniyetleri tartışacak olan ikinci bölümü içerecektir. Buna ek olarak, yerel binalar ve sömürge mimarisi arasında güçlü bir bağlantı kurmak için Libya yerel mimarisinin özellikleri tartışılacaktır. Üçüncü bölüm, sömürge mimarisi söylemini ve mimari etkisini teori ve uygulama açısından ayrıntılı olarak tartışacaktır. Dördüncü bölüm, araştırmanın sonuçlarını ve tartışmalarını içerecektir. Araştırmanın sonucu, ikisi arasındaki doğrudan ve dolaylı ilişkiyi göstermektedir. Kolonyal ve yerel mimari analiz edildiğinde, ikisi arasındaki bağlantı sadece teori ve kolonyal tartışmalar açısından değil, aynı zamanda mimari form açısından da oldukça belirgindir.