ÖZ:
Bu araştırma, üniversite öğrencilerinin ebeveynleşme düzeylerinin incelenmesi ve
ebeveynleşmenin benlik saygısı ile kişilerarası ilişkiler üzerindeki etkisinin
farklılaşıp farklılaşmadığı ve anlamlı derecede yormada gücü incelenmiştir.
Araştırmada, niceliksel ilişki tarama modeli kullanılmıştır. Bu amaçla araştırmanın
çalışma grubunu Doğu Akdeniz Üniversitesi 2019-2020 eğitim öğretim döneminde
Türkçe öğrenim görmekte olan 326’sı kadın 137’si erkek toplam 463 üniversite
öğrencisi oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında Ebeveynleşme Envanteri,
Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği, Kişilerarası İlişki Boyutları Ölçeği ile araştırmacı
tarafından hazırlanıp uygulanan Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. SPSS 25.0 paket
programından yararlanılarak analizler yapılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler
Mann-Whitney U Testi, Kruskal-Wallis H Testi, Spearman Korelasyon Testi ve
Doğrusal Basit Regresyon yöntemi ile analiz edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre;
Üniversite öğrencilerinin ebeveynleşme düzeyleri ile cinsiyet, kardeşi olup olmama
durumu, anne eğitim durumu, baba eğitim durumu, anne ve baba birliktelik durumu
demografik değişkenlerine göre manidar bir farklılık bulunmazken; kaçıncı çocuk
oldukları değişkenine göre manidar bir farklılık bulunmuştur. Üniversite
öğrencilerinin ebeveynleşme düzeyleri ile benlik saygısı ve kişilerarası ilişki alt
boyutlarından empati arasında manidar bir farklılık bulunmuştur. Üniversite
öğrencilerinin ebeveynleşme düzeyleri ile kişilerarası ilişki alt boyutlarından onay
bağımlılık, başkalarına güven ve duygu farkındalığı arasında manidar bir farklılık
bulunmamıştır; ebeveynleşme düzeyleri ile kişilerarası ilişki alt boyutlarından onay
bağımlılık, başkalarına güven ve duygu farkındalığı arasında manidar bir farklılık
bulunmadığından regresyon sonucuna bakılmamıştır. Ebeveynleşme düzeyleri,
benlik saygısı ve kişilerarası ilişki alt boyutlarından empatiyi anlamlı ve pozitif
yönde yordamıştır. Sonuca göre bazı önerilerde bulunulmuştur.
This study examined the parental levels of university students and whether the
effect of parenting on self-esteem and interpersonal relationships differed, and its
power to predict significantly was investigated. The quantitative relationship
screening model was used in the study. For this purpose, the study group of the
research consists of 326 female, 137 male, totally 463 university students studying
Turkish in the 2019-2020 academic year of Eastern Mediterranean University.
Parenting Inventory, Rosenberg Self-Esteem Scale, Interpersonal Relationship
Dimensions Scale and Personal Information Form which was prepared and applied
by the researcher were used to collect the data. Analyzes were made using the SPSS
25.0 package program. The data obtained in the study were analyzed by Mann Whitney U Test, Kruskal-Wallis H Test, Spearman Correlation Test and Linear
Simple Regression method. According to the results of the research; While there was
no significant difference according to the parental levels of university students and
their gender, sibling or not, maternal education status, father's education status,
mother and father togetherness demographic variables; A meaningful difference was
found according to the variable of their number of children. A significant difference
was found between the parenting levels of university students and empathy, one of
the sub-dimensions of self-esteem and interpersonal relationships. No significant
difference was found between the parentalization levels of university students and
the sub-dimensions of interpersonal relationships, affirmation, dependency, trust in
others and awareness of emotion; Since there was no significant difference between
parentalization levels and interpersonal relationship sub-dimensions, affirmation,
dependency, trust in others and awareness of emotion, the regression result was not
examined. Parenting levels significantly and positively predicted empathy, one of the
sub-dimensions of self-esteem and interpersonal relationships. Some suggestions
have been made according to the result.
