This study investigated the employment of interactional metadiscourse markers in
English and Persian research articles published in the field of architecture. Drawing
on Hyland’s (2005a) interpersonal model of metadiscourse markers, the present study
explored the use of hedges, boosters, attitude markers, self-mentions, and engagement
markers in a corpus composed of the post-method sections of 100 articles (50 English
and 50 Persian) in the field of architecture. The compiled corpora were analyzed
through Wordsmith (6th version) concordance program. The similarities and
differences between the two sub-corpora were examined in light of the most frequently
used metadiscursive linguistic items and the performed functions. Overall, statistically
significant differences were found between the frequency of interactional
metadiscourse markers used in the English and Persian architecture articles. From the
grammatical and functional perspectives, the two groups of articles were shown to be
different in the employment of attitude markers and self-mentions and similar in the
employment of hedges, boosters, and some features of engagement markers. The
results of the study also provided a list of interactional bundles frequently used in the
English and Persian architecture articles. The rhetorical similarities and differences
were further discussed in light of international and national contexts of publication and
differences in the educational and cultural values of the English-speaking and Persian
communities of academic writers. Finally, the research concluded with some
pedagogical implications for English for Academic Purposes (EAP) teachers and
material developers in this field.
ÖZ:
Bu çalışma, genel olarak, İngilizce ve Farsça araştırma makalelerinde etkileşimsel
üstsöylem belirteçlerinin kullanımını araştırmaktadır. Mimarlık alanında yazılmış
50’si İngilizce dilinde, 50’si Farsça dilinde olmak üzere toplam 100 araştırma
makalesinden bir derlem oluşturulmuş; bu derlem, Hyland (2005a) tarafından önerilen
üstsöylem belirteçlerinin sınıflandırılması modeli temel alınarak ve Wordsmith (6.
versiyon) tarama yazılımı kullanılarak analiz edilmiştir. İngilizce ve Farsça dillerinden
oluşan iki alt derlemde kullanılan üstsöylem belirteçleri arasındaki benzerlikler ve
farklılıklar, kullanım sıklıkları ve yerine getirdikleri işlevler açısından karşılaştırılmalı
olarak incelenmiştir. Genel olarak, İngilizce ve Farsça mimarlık makalelerinde
kullanılan etkileşimsel üstsöylem belirteçlerinin sıklığı arasında istatistiksel olarak
anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Dilbilgisi ve işlevsel açılarından, iki derlem
grubunda, tutum belirteçleri (‘attitude marker’) ile ben/biz dilinin (‘self-mentions’)
kullanımında farklılıklar olduğu; buna karşın, kaçınmaların (‘hedges’),
vurgulayıcıların (‘boosters’) ve tutum belirteçlerinin kimi özelliklerinin kullanımı
açısından ise benzerlikler olduğu görülmüştür. Çalışmada ayrıca İngilizce ve Farsça
dilinde yazılmış olan mimarlık makalelerinde sıkça kullanılan etkileşimsel sözcük
öbeklerine de bakılmıştır. Tespit edilen retorik benzerlikler ve farklılıklar, uluslararası
ve ulusal yayın bağlamları ile akademik araştırma yazılarını yazan yazarların ait
oldukları İngilizce ve Farsça konuşan toplulukların eğitimsel ve kültürel
değerlerindeki farklılıklar ışığında tartışılmıştır. Çalışmanın sonunda, Akademik
Amaçlı İngilizce (EAP) dersi veren İngilizce öğretmenleri ile ders materyali geliştiren
kişilere dönük olarak hazırlanmış olan ve etkileşimsel üstsöylem belirteçlerinin
kullanımına ilişkin bazı pedagojik uygulamaların yer aldığı modüler bir ders materyali
önerisi sunulmuştur.
