Identity construction has long been of interest to researchers investigating teacher
education and applied linguistics in terms of its large contribution to the professional
development of teachers as they move from observation into supervised teaching and
beyond. A great deal of research has shown that identity construction is a dynamic and
multifaceted phenomenon that allows teachers to take ownership of their professional
work and instils confidence and a desire for improvement. Furthermore, the
development of teachers' identities is important because a maladjusted professional
identity can create negative repercussions for the teacher, students and institution.
However, few studies have explored the professional identity development of novice
English teachers who are non-native speakers of the language longitudinally.
Thus, using a longitudinal case inquiry, this study reports on the professional identity
construction trajectory of five novice teachers as informed by sociocultural
perspectives in language teacher education in Turkey. Specifically, the study
investigated the experience of five teachers during their pre-practicum, practicum and
in-service phases and how these experiences affected their emerging professional
identity-in-practice by highlighting the contextual constraints, personal challenges and
community relationships they encountered. Data collection methods included
participants’ reflective teaching narratives about the three phases, the teaching diaries
they kept during their practice teaching and semi-structured interviews as well as
supervisor field notes.
The findings indicated a gentle and gradual transition occurred from an imagined
context to the reality of teaching by realising the gap between theory and practice. This
transition suggests an interwoven relationship between changes in the student
teachers’ identities and modifications in their classroom practices. Accordingly,
teachers may adapt and find ways of mitigating external difficulties through identity
development.
ÖZ:
Kimlik inşası, öğretmenlerin profesyonel gelişimlerini gözlemden ve öğretimlerinin
denetimlenmesinin ötesinde öğretmenlerin mesleki gelişimine büyük ölçüde katkı
sağlayarak, öğretmen eğitimi ile ilgili çalışmalarda ve uygulamalı dilbilim
çalışmalarının uzun süreden beri odak noktası haline gelmiştir. Çok sayıda
araştırmalar, kimlik inşasının öğretmenlerin mesleklerine sahip çıkmalarına,
kendilerini geliştirme arzusu ve güven duygusu kazanmalarına olanak sağlayan
dinamik ve çok yönlü bir olgu olduğunu göstermektedir. Dahası, öğretmenlerin
mesleki kimliklerinin gelişimi önemlidir, çünkü uyumsuz bir mesleki kimlik; öğrenci,
öğretmen ve kurum için olumsuz etkiler yaratabilir. Bununla birlikte, az sayıda
çalışma, ana dili İngilizce olmayan mesleğe yeni başlayan İngilizce öğretmenlerinin
mesleki kimlik gelişimlerini uzun süreli ve boylamsal bir açıdan araştırmıştır.
Bu sebeple, bu çalışma boylamsal bir vaka araştırması olup, Türkiye’de dil öğretmeni
yetiştirme eğitimindeki sosyokültürel ve post-yapısal bakış açılarından yararlanarak
mesleğe yeni başlayan beş öğretmenin mesleki kimlik inşasının yörüngesini rapor
etmektedir. Özellikle, bu çalışma katılımcı beş öğretmenin uygulama öncesi,
uygulama esnası ve hizmet-içi aşamalarındaki deneyimlerini ve bu deneyimlerin,
karşılaştıkları bağlamsal kısıtlamaları, kişisel zorlukları ve çalışma ortamında
ilişkilerini vurgulayarak ortaya çıkaran mesleki kimliklerini nasıl gerçekleştirdiklerini
incelemektedir. Veri toplama yöntemleri, katılımcıların üç aşamayla ilgili yansıtıcı
anlatıları, uygulama sırasında tuttukları günlükleri ve yarı yapılandırılmış
görüşmelerin yanı sıra danışman olan araştırmacının alan notlarını içermektedir.
Bulgular, bu çalışmada ki katılımcı öğretmenlerin sınıf içi uygulamalardaki mesleki
kimlik değişimleri ve kimlik uyarlamaları arasındaki iç içe geçmiş ilişkiyi tanımlayan
teori ve pratik arasındaki farkı kavrayarak, öğretimin hayali olarak oluşturulmuş bir
yapıdan gerçek yapıya doğru yumuşak ve kademeli bir şekilde geçiş olduğunu
göstermektedir. Buna göre, öğretmenler uyum sağlayabilir ve mesleki kimlik
geliştirme yoluyla dış zorlukları azaltmanın yollarını bulabilirler.
