Cultural heritage is a very dynamic expression that improves both the term and the
field. Hence, the enlarging scope of the concept has increased the significance of
conservation both in theory and practice the way that is considerably engaged with
cultural heritage values more than ever. Nevertheless, the evaluation of value in the
process of conservation is still very debatable due to the contradictory conservation
approaches that have not sufficiently responded neither the term nor the task.
Although conventional values such as oldness and historical value are widely
approved, some fundamentals such as memory and identity are still not accepted as a
cultural heritage value, which needs to preserve being part of cultural diversity and
richness. In this context, one of the contemporary problems of conservation is the
consideration of cultural heritage and its scope. Nevertheless, conserving modern
buildings and rehabilitating the related legal approaches according to new parameters
is very crucial, yet the significance of 20th-century heritage is not well developed
among collective consciousness.
Since conservation of 20th-century buildings mostly remains within the preference of
the related local authorities, architectural products that represent the culture of this era
are either demolished or under risk. Consequently, many countries like Turkey and
many places like Ulus today face the risk of deterioration and, accordingly, losing its
authenticity and history due to ignorance or destructive approaches.
Therefore, this thesis discusses the contemporary approaches of architectural
conservation in Turkey by examining 20th-century heritage buildings in the Ulus
district, Ankara. With the discussion, it is attempted to comprehend the intangible and
tangible references and significance of the 20th-century heritage, current approaches,
and risks which are related to cultural identity and collective memory.
The methodology is a qualitative method based on theoretical foundations and cases.
It debates the concept and the approaches through the assessments. In this way, it aims
to raise awareness about cultural heritage values and 20th-century heritage by
reviewing the current situations through discussion and cases. Moreover, the study also
intents to improve the existing conservation approaches related to the 20th century,
and serve as a base for further studies and developments.
ÖZ:
Kültürel miras terimi, hem kendini hem de koruma alanını geliştiren dinamik bir
ifadedir. Bundan dolayı, kavramın genişleyen kapsamı, kültürel miras değerleriyle her
zamankinden daha fazla etkileşimde bulunacak şekilde, hem teoride hem de pratikte
korumanın önemini artırmıştır. Ne var ki, koruma sürecindeki değerin
değerlendirilmesi, ne terime ne de göreve yeterince yanıt vermeyen çelişkili koruma
yaklaşımları nedeniyle bugün bile çok tartışmalıdır.
Her ne kadar eskilik ve tarihsel değer gibi geleneksel değerler geniş çapta onaylanmış
olsa da, bellek ve kimlik gibi bazı temel unsurlar hala kültürel çeşitlilik ve zenginliğin
bir parçası olarak korunması gereken kültürel miras değeri olarak kabul
edilmemektedir. Bu bağlamda, çağdaş koruma sorunlarından temel nedenlerinden biri
kültürel miras ve kapsamına yaklaşımlardır. Modern binaların korunması ve ilgili
yasal yaklaşımların yeni parametrelere göre yenilenmesi ve adaptasyonu çok önemli
olsa da, ne yazık ki hala 20. yüzyıl mirasının önemi kolektif bilinç arasında yeterli
derecede kabul görmemektedir.
20. yüzyıl binalarının korunması çoğunlukla ilgili yerel otoritelerin tercihinde
kaldığından, bugün bu dönemin kültürünü temsil eden mimari ürünler yıkılmış veya
risk altındadır. Bunun sonucunda da, Türkiye gibi birçok ülke ve Ulus gibi pek çok
mekan bugün umarsız veya yıkıcı yaklaşımlar nedeniyle bozulma ve buna bağlı olarak
özgünlüğünü ve tarihini kaybetme riskiyle karşı karşıyadır.
Bu nedenle bu tez, Ankara, Ulus bölgesindeki 20. yüzyıl miras binalarını inceleyerek
Türkiye'deki mimari korumanın çağdaş yaklaşımlarını tartışmaktadır. Bu tartışma ile
20. yüzyıl mirasının somut ve somut olmayan referanslarını ve önemini, kültürel
kimlik ve kollektif bellekle ile ilgili güncel yaklaşım ve riskleri anlamaya
çalışılmaktadır.
Bu çalışmanın metoodolojisi, teorik temellere ve vakalara dayanan nitel bir yöntemdir.
Kavram ve yaklaşımları değerlendirmelerle tartışılmaktadır. Bu şekilde, mevcut
durum tartışma ve vakalar aracılığıyla gözden geçirilerek kültürel miras değerleri ve
20. yüzyıl mirası hakkında farkındalık yaratılması amaçlanmaktadır. Ayrıca, bu
çalışma 20. yüzyılla ilgili mevcut koruma yaklaşımlarını iyileştirmeyi ve daha sonraki
çalışmalar ve gelişmeler için bir temel oluşturmayı hedeflemektedir.
