Since 2002, Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) has enjoyed an uninterrupted rule in
Turkey. Over the years, it has increased its dominance over society by implementing
its agenda and winning every parliamentary election. The party abandoned the
traditional conduct of foreign policy in Turkey shaped by Kemalism, setting on course
for a new foreign policy orientation. The key research question is: “How does AKP’s
foreign policy contribute to the consolidation of neoliberal hegemony in Turkey? This
thesis has employed the ‘Hegemony’ concept developed by the Italian philosopher
Antonio Gramsci as a useful theoretical lens to understand the foreign policy tools
used by the AKP concerning Neo-Ottomanism and the constitution and preservation
of its domestic hegemony. This thesis focuses on the relationship between foreign
policy and domestic policy and the effects of AKP’s foreign policy on the neoliberal
hegemony in Turkey. It has focused on how AKP’s Neo-Ottomanism and the use of
Sunni values in the Middle East have provided consent for the neoliberal hegemony.
It has also argued that AKP’s Neo-Ottomanist foreign policy has contributed to the
capital accumulation process and has provided the bourgeoisie with economic gains,
serving the neoliberal hegemony of the bourgeoisie in Turkey.
ÖZ:
Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) Türkiye'de 2002 yılından bu yana tek başına
iktidardır. Katıldığı her seçimden birinci parti çıkmasının getirdiği avantaj ile yıllardır
arzu ettiği tüm politikaları uygulama şansını yakalamış, parlamentodaki gücü
sayesinde toplumda egemen bir konuma gelmiştir. Parti, daha önce Türkiyede
Kemalist anlayışla şekillenmiş geleneksel dış politika anlayışını terk ederek ‘Yeni
Osmanlıcı’ bir dış politika yönelimi gösterdi. Temel araştırma sorum şu: “AKP'nin
dış politikası Türkiye'de neoliberal hegemonyanın güçlenmesine nasıl katkıda
bulunuyor? Bu tez, İtalyan filozof Antonio Gramsci tarafından geliştirilen
'Hegemonya' kavramını, AKP'nin Neo-Osmanlıcılık ve onun yerel hegemonyasının
kuruluşu ve korunması konusunda kullandığı dış politika araçlarını anlamak için
yararlı bir teorik mercek olarak kullanmıştır. Bu tez, dış politika ile iç politika
arasındaki ilişkiye ve AKP'nin dış politikasının Türkiye'deki neoliberal hegemonya
üzerindeki
etkilerine
odaklanmaktadır. AKP'nin Neo-Osmanlıcılığının ve
Ortadoğu'da Sünni değerlerin kullanımının neoliberal hegemonyaya nasıl hizmet
ettiğine odaklanılmıştır. AKP'nin Yeni-Osmanlıcı dış politikasının sermaye birikim
sürecine katkı sağladığı ve burjuvaziye ekonomik kazanımlar sağladığı, Türkiye'de
burjuvazinin neoliberal hegemonyasına hizmet ettiği de bu tezde tartışılmıştır.
