An Assessment of Gazimağusa, İskele And Yeni Boğaziçi Master Plan from The Strategic Spatial Planning Perspective

Abstract

This thesis examines the use of strategic spatial planning as a post-modernist ideology in the planning of contemporary cities to achieve sustainable communities. Contrary to traditional land use planning, the strategic spatial planning approach advocates the need for democracy and the inclusion of all stakeholders in the city to be involved in the plan making and implementation process of a strategic spatial plan. Based on this scope, the thesis enlightens the shift from the modernist planning approach to strategic spatial planning and how the characteristics of the latter helped towards the involvement of all stakeholders in the process so that democratic and just cities that value equity and social justice are created. Accordingly, strategic spatial planning is a social process that is enforced by a number of actors, from planning experts, politicians, public or private stakeholders, networking through a communicative web of liable social relations. Communicative planning allows social and cultural interactions while enabling change during the planning process. This involves understanding the view and influence of various stakeholders in the production of the city and the value of incorporating them in the plan-making process. Moving from these theoretical discussions, the research focuses on the case study of Gazimagusa, Iskele, and Yenibogazici Masterplan (GIYMP) in an attempt to understand why GIYMP failed to proceed to the implementation stage. The overview involves a thorough look into the plan, how the process of stakeholder participation was managed in the plan-making process, and how the plan implementation failed. The Delphi method is used as an effective means of questioning experts to identify factors causing urban plan implementation failure. The results of this investigation reveal that communicative approaches of strategic spatial planning such as full participation and dialogue were not utilized in the plan-making process of GIYMP, where major benefactors of the plan failed to understand the need for a balance between the individual's rights to the exclusive control of his land against the public interest in its preservation.

ÖZ: Bu tez, sürdürülebilir, çağdaş şehirlerin planlanmasında post-modernist bir ideoloji olarak stratejik mekansal planlamanın rolüne odaklanmaktadır. Stratejik mekansal planlama yaklaşımı, demokratik bir katılımcı sürecini destekleyerek kentteki tüm paydaşların mekansal planın oluşumunda planlama ve uygulama sürecine dahil edilmesini savunur. Bu kapsamdan hareketle tez, modernist planlama yaklaşımından stratejik mekansal planlamaya geçişi ve ikincisinin özelliklerinin, eşitliğe ve sosyal adalete değer veren demokratik ve adil kentlerin yaratılması için tüm paydaşların sürece dahil edilmesine nasıl yardımcı olduğunu sorgulamaktadır. Buna göre, stratejik mekansal planlama, onu ortaya koyan kent plancıları ve politikacılar ile karar mekanizmasında etkili diğer kamu paydaşları ve kentlileri de içeren bir dizi aktörün iletişim ağlarının etkileşime girmesiyle gerçekleşen sosyal bir süreçtir. Mekânsal planlama sürecinde iletişimsel planlamaya yapılan vurgu sosyal, kültürel etkileşimi mümkün kılmakta ve süreç içerisinde değişimin gerçekleşmesine imkan sağlamaktadır. Bu yaklaşım, çeşitli paydaşların görüşlerinin ve etkilerinin kentin üretiminde önemli olduğuna vurgu yapmakta ve onları plan yapma sürecine dahil etmenin değerini ortaya koymaktadır. Paydaşların aktif katılım, açık diyalog, işbirliği ve fikir birliği oluşturma yaklaşımları yoluyla plan yapma sürecine katılımı, stratejik planlamanın önemli örgütsel özellikleridir. Bu özellikler, plan yapımının tüm aşamalarında aktörler arasında demokratik karar verme ve işbirliğini ve ilgili taraflar arasında dikey ve yatay etkileşimi ve koordinasyonu içerir. Bu teorik tartışmalardan hareketle araştırma, Gazimağusa, İskele ve Yeniboğaziçi İmar Planı (GYMP) alan çalışmasına odaklanarak plana genel bir bakış sunar ve paydaşların plan yapım sürecine nasıl dahil olduğunu araştırır. Bu araştırmanın amacı, stratejik mekansal planlamanın aktif katılım, açık diyalog, işbirliği ve fikir birliği oluşturma gibi iletişimsel yaklaşımlarının GYMP'nin plan yapım sürecinde kullanılıp kullanılmadığını değerlendirmektir. Sonuçlar plandan fayda sağlayacak aktörlerin özel mülkiyet hakları ve kamusal yarar arasındaki dengenin korunması gerekliliği konusunda yeterli farkındalığa sahip olmaması nedeniyle başarısız olduğunu göstermektedir.