This thesis presents a phenomenological study of place-making in the context of a
crisis in an ethnic minority community of Cypriot Maronites, which is an ethnically
endangered population, heading toward an uncertain future. The community
experienced huge breakdowns in the social and political domains; they lost their
ancestral lands, were legally marginalized, and majorly assimilated into GreekCypriot culture. The community is completely reliant on others and lacks the ability
to predict the future, while on-going uncertainty causes great anxiety for its people.
Accordingly, the objective of the thesis is to examine the affect of lived experiences
of uncertainty and the place-making processes through everyday practices of this
community in their remaining ancestral land of Kormakiti village. With the
implementation of the existential phenomenological research method and
observations and in-depth interviews, the lifeworlds of this small and marginal, yet
complex population are drawn together to understand the ways uncertainty is
experienced and reflected on the people’s intentional relationship with places. The
research explores the various aspects of people’s everyday lived experiences in
places, including religious rituals, festival celebrations, acts of dwellings, as well as
interactions in the semi-public spaces of eating and drinking establishments. All
these scenes commonly affirm the modes of engagement with the place as a longstanding struggle to protect the continued presence and territoriality of the
community. At the same time, the research sheds light on the place that is beyond the
material and forged by people’s hopes to enlighten the possibility of alternatives.
Unlike most place-making studies, this thesis focuses on the progressive formation of
place, discovering daily encounters and activities such as dwelling, gathering, and
hoping where place is not concerned as a planned or designed end product, but rather
lived and constantly re-constituted to create a glimpse of hope for a community on
the verge of extinction.
ÖZ:
Bu tez, nesli tükenmek üzere olan ve belirsiz bir gelecekle karşı karşıya kalan, etnik
azınlık topluluğuna dönüşen Kıbrıslı Maronitlerin, yaşadıkları toplumsal kriz
bağlamında, yer oluşturma eylemini fenomonolojik bir bakış açışıyla incelemektedir.
Bu topluluk, sosyal ve politik alanlarda büyük çöküntülere uğramış, atalardan kalma
topraklarını kaybetmiş, yasal yollarla marjinalleştirilerek, büyük ölçüde Kıbrıs Rum
kültürüne asimile edilmiştirler. Süregelen belirsizlik ve gelecek kaygısı ile birlikte,
diğer toplumlara bağımlı hale getirilmiştirler.
Bu doğrultuda, bu çalışma, Kıbrıslı Maronitlerin, atalarından kalan son yerleşim yeri
olan Kormacit köyünde, gündelik pratiklerin incelenmesiyle, yaşanan belirsizlik
deneyiminin, yer oluşturma süreçlerine etkisini incelemektedir. Varoluşçu
fenomonolojik araştırma yöntemi uygulanarak, gözlemler ve derinlemesine
röportajlarla, bu küçük ve marjinal, ancak bir o kadar da komplike topluluğun, yaşam
dünyalarını inceleyerek, belirsizlik deneyiminin insanların yer ile olan ilişkilerine
nasıl yansıdığını tartışmaktadır. Araştırma, dini ritüeller, festival kutlamaları,
yerleşim eylemleri, ve yeme-içme işletmelerinin yarı-kamusal alanlarındaki
etkileşimler dahil olmak üzere, köy halkının gerçek deneyimlerinin özelliklerini, ve
gerçekleştiği yerleri gözlemlemiştir. Genellikle, gözlemlenen tüm sahneler, yerle
olan etkileşimlerin, bu topluluğun kalıcı mevcudiyetini ve bölgeselliğini korumak
adına verilen bir direniş olarak nitelemektedir. Aynı zamanda, araştırma, mevcut
mekanların ötesinde, insanların umutlarından yola çıkarak, alternatif mekan
oluşumuna ışık tutmaktadır. Çoğu yer-oluşturma çalışmaların aksine, bu tez, yeri
planlı veya tasarlanmış bir nihai ürün olarak değil, gündelik devinim ve etkinliklerle
birlikte, daha çok yaşanılan, ve yok olma eşiğindeki bir topluluğa umut ışığı
yaratmak adına, sürekli olarak yeniden yapılanan aşamalı oluşumuna
odaklanmaktadır.
